ماده ۴۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۴۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه تجدیدنظر خواه یا فرجام خواه زندانی باشد، حسب مورد از پرداخت هزینه دادرسی مرحله تجدیدنظر یا فرجام در امری که به موجب آن زندانی است، معاف میگردد.
مواد مرتبط
- ماده ۴۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۴۳۹ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب
پیشینه
ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب[۱]
فلسفه و مبانی نظری
پیشبینی ماده فوق، در راستای رفع موانعی است که ممکن است بر سر راه تجدید نظر خواه زندانی قرار بگیرد.[۲]
نکات توضیحی ماده 438 قانون آیین دادرسی کیفری
عده ای معافیت زندانی از پرداخت هزینه دادرسی در مرحله تجدید نظر را معافیتی دائمی تلقی کرده اند. ملاک این معافیت نیز زندانی بودن فرد صرف نظر از جهت آن است.[۳] زندانی مورد بحث در این ماده، ممکن است به هر دلیلی از جمله محکومیت مالی در زندان باشد.[۴]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 438 قانون آیین دادرسی کیفری
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- تجدیدنظرخواه یا فرجامخواه زندانی از پرداخت هزینه دادرسی معاف است.
- معافیت هزینه دادرسی محدود به امری است که زندانی به موجب آن در حبس است.
- معافیت هزینه دادرسی شامل مراحل تجدیدنظر و فرجام میشود.
- هدف از این معافیت، تسهیل دسترسی زندانیان به دادرسی در مراحل بالاتر است.
رویه های قضایی
- نظریه شماره 7/98/1998 مورخ 1398/12/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 7/97/2394 مورخ 1397/08/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 7/96/1408 مورخ 1396/06/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1408/96/7 مورخ 1396/06/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
منابع
- ↑ علی خالقی. آیین دادرسی کیفری. چاپ 13. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1286944
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4713628
- ↑ علی یزدان شناس. شرح و تفسیر قوانین و مقررات راجع به هزینه ها و تعرفه ها در دادگستری. چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2291652
- ↑ عباس ایمانی. فرهنگ اصطلاحات حقوق کیفری. چاپ 2. نامه هستی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1310472