ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه شخص ثالثی در موضوع دادرسی اصحاب دعوای اصلی برای خود مستقلاً حقی قایل باشد یا خود را در محق شدن یکی از طرفین ذی‌نفع بداند، می‌تواند تا وقتی که ختم دادرسی اعلام نشده‌است، وارد دعوا گردد، چه این که رسیدگی در مرحله بدوی باشد یا در مرحله تجدیدنظر. در این صورت نامبرده باید دادخواست خود را به دادگاهی که دعوا در آنجا مطرح است تقدیم و در آن منظور خود را به طور صریح اعلان نماید.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

ورود ثالث: مداخله شخص ثالث در دعوای مطروحه بین دو نفر برای احقاق حق خود یا جلوگیری از تضییع آن یا تثبیت حقوق یکی از طرفین را اصطلاحاً ورود ثالث می‌نامند.[۱] وارد ثالث اصلی: هر گاه وارد ثالث در دعوای مطرح شده برای خود مستقلاً حقی قایل باشد، ثالث استقلالی یا اصلی نامیده می‌شود.[۲] وارد ثالث تبعی: هرگاه وارد ثالث برای تثبیت حقوق یکی از اصحاب دعوی وارد دعوی شود، ثالث تبعی نامیده می‌شود.[۲]

مطالعات تطبیقی

مطابق ماده ۵۵۴ قانون فرانسه ورود ثالث در هر یک از مراحل بدوی و پژوهش امکان‌پذیر می‌باشد.[۳]

نکات تفسیری دکترین ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی

دعوی ورود ثالث از دعاوی طاری می‌باشد[۴] و این دعوا تا زمان اعلام ختم رسیدگی در مرحله بدوی و تجدیدنظر با تقدیم دادخواست قابل پذیرش می‌باشد.[۵][۶] در صورت فسخ قرار رد دادگاه بدوی مربوط به دعوی ورود ثالث در مرحله تجدیدنظر و وجود دعوای اصلی در مرحله تجدیدنظر، دادگاه تجدیدنظر با رسیدگی توأمان به هر دو دعوای اقدام به صدور رأی می‌نماید.[۷]

نکات توضیحی ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی

دادگاه صالح برای رسیدگی به این دعوا دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به دعوای اصلی را داشته و دعوی در آن مطرح می‌باشد.[۸] چرا که موضوع این دعوی همان موضوع دعوی اصلی می‌باشد.[۹]

مقالات مرتبط

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی

  1. شخص ثالث می‌تواند در موضوع دادرسی برای خود مستقلاً حقی قائل شود یا خود را در محق شدن یکی از طرفین ذی‌نفع بداند.
  2. ورود شخص ثالث به دعوا تا زمانی که ختم دادرسی اعلام نشده، امکان‌پذیر است.
  3. ورود شخص ثالث به دعوا هم در مرحله بدوی و هم در مرحله تجدیدنظر امکان‌پذیر است.
  4. ثالث باید دادخواست خود را به دادگاهی که دعوا در آنجا مطرح است، تقدیم کند.
  5. در دادخواست، شخص ثالث باید منظور خود را به طور صریح اعلام کند.

رویه های قضایی

منابع

  1. ↑ سیدمحسن صدرزاده افشار. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (جلد اول-دوم-سوم). چاپ 11. جهاد دانشگاهی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2264840
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ محمود قلعه نوی. قرارهای مدنی (مقررات شکلی، آثار ماهوی با نکاهی بر آیین دادرسی فرانسه). چاپ 1. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3443108
  3. ↑ امیرحسین رضایی نژاد. آیین دادرسی مدنی شیوه‌های عادی شکایت از آرا (پژوهش و واخواهی). چاپ 1. اندیشگران، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3383212
  4. ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 467564
  5. ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 571232
  6. ↑ احمد متین دفتری. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی (جلد دوم). چاپ -. مجمع علمی و فرهنگی مجد، -.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2509008
  7. ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1247812
  8. ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5285792
  9. ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5311360
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۱۳۰_قانون_آیین_دادرسی_مدنی&oldid=440111»