ماده 41 قانون تجارت الکترونیکی

ماده 41 قانون تجارت الکترونیکی: درصورتی که تأمین کننده، کالا یا خدمات دیگری غیر از موضوع معامله‌ یا تعهد را برای مخاطب ارسال نماید، کالا و یا خدمات ارجاع داده می‌شود و هزینه ارجاع‌ به عهده تأمین کننده است. کالا یا خدمات ارسالی مذکور چنانچه به عنوان یک معامله یا‌ تعهد دیگر از سوی تأمین کننده مورد ایجاب قرار گیرد، مخاطب می‌تواند آن را قبول کند.

مواد مرتبط

• ماده 2 قانون تجارت الکترونیکی

توضیح واژگان

تامین کننده: عبارت از شخصی است که بنا به اهلیت تجاری،‌صنفی یا حرفه‌ای فعالیت می‌کند.

خدمات: سلسله عملیاتی است که ایجاد ارزش تازه می کند.

معامله: در اصطلاح شایع عصر ما عقدی است معوض و مالی که در ان دو مال مبادله شود مانند بیع، اجاره، صلح. شایع تر از این مبادله کالا به کالا و یا به وجه نقد است.

مخاطب: شخصی است که اصل‌ ساز قصد دارد وی «‌داده پیام»‌را دریافت کند، اما شامل شخصی که در ارتباط با «‌داده پیام» به عنوان واسطه عمل می‌کند‌ نخواهد شد.

تعهد: تعهد در لغت یعنی تیمار داشتن، پیمان، عهد برعهده گرفتن و خود را مدیون کردن و در اصطلاح به متعهد شدن یا بر عهده گرفتن فعل یا عملی در برابر دیگری گویند.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

هر گاه تامین کننده، کالا یا خدمات را به نحوی غیر از انچه مورد توافق او و مصرف کننده بوده، ارائه کند، ماده 41 قانون تجارت الکترونیک اجرا می شود؛ یعنی مصرف کننده می تواند کالا را پس دهد یا ارائه خدمات را نپذیرد. در این صورت، «هزینه ارجاع به عهده تامین کننده است».

مقالات مرتبط

• تعهدات فروشنده در انطباق مادی کالاهایی با عناصر دیجیتالی در دستورالعمل اتحادیه اروپا 2019 و وضعیت آن در حقوق ایران
• شناخت تاجر حقیقی از منظر لایحۀ تجارت سال 1391 با نگاهی به مفاهیم متناظر در قانون تجارت و قانون تجارت الکترونیکی
• روش‌های انصراف از قراردادهای الکترونیکی در قانون تجارت الکترونیکی ایران