بررسی مبانی و مستندات قانونی ناشی از خسارت مربوط به محیط زیست در حقوق ایران: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''بررسی مبانی و مستندات قانونی ناشی از خسارت مربوط به محیط زیست در حقوق ایران''' نام مقاله ای از سید بهرام پناهنده و مسعود رضا رنجبر بوده که در دوره دوزادهم شماره چهل و چهارم (تابستان 1398) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است. == چ...» ایجاد کرد) |
(+ 7 categories using HotCat) |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
* [[ماده ۶۸۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 689 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده ۶۸۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 689 قانون مجازات اسلامی]] | ||
* [[ماده 3 آیین نامه بهداشت]] | * [[ماده 3 آیین نامه بهداشت]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1398]] | |||
[[رده:فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی]] | |||
[[رده:مقالات سید بهرام پناهنده]] | |||
[[رده:مقالات مسعود رضا رنجبر]] | |||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:مقالات مسئولیت مدنی]] | |||
[[رده:مواد قرمز]] |
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۴۲
بررسی مبانی و مستندات قانونی ناشی از خسارت مربوط به محیط زیست در حقوق ایران نام مقاله ای از سید بهرام پناهنده و مسعود رضا رنجبر بوده که در دوره دوزادهم شماره چهل و چهارم (تابستان 1398) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است.
چکیده
در راستای حمایت از نسل سوم حقوق بشری یعنی محیط زیست لازم است قوانینی مدون، ساده و بدون تفسیر از طرف قانونگذار هر کشوری مورد تصویب قرار گرفته تا با تمسک به این قوانین بتوان از محیط زیست یعنی نسل آینده حقوق بشری حمایت نمود. در حقوق ایران در اصل چهلم قانون اساسی که مبنای کلی قوانین میباشد به صراحت به حفظ و مسئولیت نسبت به تخریب محیط زیست اشاره شدهاست و در همین راستا در قوانین مختلف ضمانت اجرای حقوقی و کیفری پیشبینی شدهاست، بر این اساس مقاله حاضر با هدف بررسی خسارتهای وارد شده به محیط زیست به استناد مواد 337 و 336 و 307 و 308، قانون مدنی مصوب 1306 و ماده 1 و 2 قانون مسئولیت مدنی مصوب 1311 و با احراز و اثبات عناصر قابل جبران انجام شدهاست. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانهای و مقالات علمی و پژوهشی و قوانین مرتبط و مصوب کشور جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی و موشکافی و مورد تحلیل و ارزیابی حقوقی قرار گرفتهاست. از اطلاعات مقاله حاضر میتوان چنین بدست آورد که قانونگذاران کشور ایران آسیب به محیط زیست را مورد نهی قرار داده و این نهی با تفسیر قانونی که دلالت بر بطلان عمل منافی دارد، دلالت واضح داشته و مجاز بودن خسارت به محیط زیست میبایست با اجازه قانونگذار باشد و اصل کلی یعنی نهی حاوی ضمانتهای مختلف حقوقی منجمله بطلان و جبران خسارت میباشد و آنچه از این اصل میتواند خروج داشته باشد صرفا با اجازه و صراحت قانونگذار میباشد و لاغیر.
کلیدواژه ها
- خسارت
- مسئولیت مدنی
- محیط زیست
- قوانین مدنی
مواد مرتبط
- ماده 30 قانون مدنی
- ماده 132 قانون مدنی
- ماده 307 قانون مدنی
- ماده 308 قانون مدنی
- ماده 311 قانون مدنی
- ماده 328 قانون مدنی
- ماده 336 قانون مدنی
- ماده 337 قانون مدنی
- ماده 1 قانون مسئولیت مدنی
- ماده 2 قانون مسئولیت مدنی
- ماده 1 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست
- ماده 9 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست
- ماده 2 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی آب
- ماده 22 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی آب
- ماده 29 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی آب
- ماده 13 قانون مدیریت پسماندها
- ماده 19 قانون مدیریت پسماندها
- ماده 823 قانون مدنی آلمان
- اصل 171 قانون اساسی
- ماده 688 قانون مجازات اسلامی
- ماده 689 قانون مجازات اسلامی
- ماده 3 آیین نامه بهداشت