ماده 22 قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۲۲ قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴:''' تابعیت مأموران کنسولی: ۱ – مأموران کنسولی علی الاصول باید تابعیت دولت فرستنده را دارا باشند. ۲ – مأموران کنسولی را نمیتوان جز با رضایت صریح دولت پذیرنده از بین اتباع آن دول...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۲ قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴: تابعیت مأموران کنسولی:

۱ – مأموران کنسولی علی الاصول باید تابعیت دولت فرستنده را دارا باشند.

۲ – مأموران کنسولی را نمیتوان جز با رضایت صریح دولت پذیرنده از بین اتباع آن دولت انتخاب نمود. دولت پذیرنده میتواند در هر موقع رضایت خود را مسترد دارد.

۳ – دولت پذیرنده میتواند همین حق را در مورد اتباع دولت ثالثی که تابعیت دولت فرستنده را ندارد – برای خود حفظ کند.