ماده 71 قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی
ماده ۷۱ قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴: اتباع دولت پذیرنده یا کسانی که در سرزمین آن دولت اقامت دائم دارند:
۱ – مأموران کنسولی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند یا در سرزمین آن دولت مقیم دائم هستند فقط نسبت به فعالیتهائی که در اجرای وظایف خود انجام میدهند از مصونیت قضائی و مصونیت شخصی و از مزایای مذکور در بند ۳ ماده ۴۴ بهره مند خواهند گردید – مگر آنکه دولت پذیرنده تسهیلات و مزایا و مصونیتهای بیشتری به آنها اعطاء نماید. دولت پذیرنده در خصوص این مأموران کنسولی ملزم به رعایت الزامات مذکور در ماده ۴۲ نیز میباشد. در صورتیکه چنین مأمور کنسولی تحت تعقیب جزائی قرار گیرد دادرسی بنحوی انجام خواهد شد که حتی الامکان کمتر مانع انجام وظایف کنسولی گردد – مگر اینکه مأمور کنسولی بازداشت یا زندانی باشد.
۲ – سایر اعضای پست کنسولی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند یا در سرزمین آن دولت مقیم دائمی هستند و اعضای خانواده آنها همچنین اعضای خانواده مأموران کنسولی مذکور در بند ۱ ماده حاضر از تسهیلات – مزایا و مصونیتها فقط تا حدودی که دولت پذیرنده به آنها اعطاء مینماید – برخوردار خواهند شد. آن دسته از افراد یک عضو پست کنسولی و خدمتکاران شخصی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند یا در سرزمین آن دولت مقیم دائم هستند از تسهیلات و مزایا و مصونیتها فقط تا حدودی که دولت پذیرنده به آنها اعطاء مینماید – برخوردار خواهند شد. معذلک[معذالک] دولت پذیرنده باید صلاحیت قضائی خود را در مورد این اشخاص به نحوی اعمال نماید که زیاده از حد مانع انجام وظایف پست کنسولی نگردد.