ماده 44 قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۴۴ قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴:''' الزام به ادای شهادت: ۱ – اعضاء پست کنسولی را میتوان بعنوان شهادت در محاکمات قضائی یا اداری احضار نمود. کارمندان کنسولی و خدمتگزاران نمیتوانند مگر در موارد مذکور در بند ۳ این...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۴ قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴: الزام به ادای شهادت:

۱ – اعضاء پست کنسولی را میتوان بعنوان شهادت در محاکمات قضائی یا اداری احضار نمود. کارمندان کنسولی و خدمتگزاران نمیتوانند مگر در موارد مذکور در بند ۳ این ماده از ادای شهادت خودداری کنند. هرگاه مأمور کنسولی از ادای شهادت خودداری کند هیچ نوع اقدام قهری یا مجازات درباره او بعمل نخواهد آمد.

۲ – مقامی که از مأمور کنسولی تقاضای شهادت مینماید – باید از مداخله در انجام وظایف او احتراز نماید – مقام فوق الذکر میتواند در صورت امکان شهادت را در محل اقامت مأمور یا در پست کنسولی استماع یا بصورت شهادت کتبی بپذیرد.

۳ – اعضاء یک پست کنسولی موظف نیستند در مورد اموری که با انجام وظایف آنها ارتباط پیدا میکند شهادت داده و مکاتبات و اسناد رسمی مربوط بآن را ارائه دهند و همچنین حق دارند از ادای شهادت بعنوان کارشناس حقوق داخلی دولت فرستنده امتناع ورزند.