ماده واحده قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی
ماده واحده قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴: کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مورخ ۲۴ آوریل ۱۹۶۳ مشتمل بر یک مقدمه و هفتاد و
نه ماده و پروتکل اختیاری راجع به کسب تابعیت مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده پروتکل اختیاری راجع به حل اجباری اختلافات ناشی از تفسیر و اجرای مواد کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده تصویب و اجازه تسلیم اسناد تصویب آن داده میشود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن کنوانسیون و دو پروتکل ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه ۱۶ر۱۰ر۱۳۵۳، در جلسه روز یکشنبه چهارم اسفند ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی بتصویب مجلس شورایملی رسید.
رئیس مجلس شورایملی – عبدالله ریاضی
کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی
دول طرف کنوانسیون حاضر:
با تذکار این که روابط کنسولی از دیر باز بین ملل برقرار بوده و با معرفت به مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساوی مطلق دولتها و حفظ صلح و امنیت بین المللی و توسعه روابط دوستانه بین ملل. با توجه به اینکه کنفرانس ملل متحد درباره روابط و مصونیتهای دیپلماتیک کنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک را که در تاریخ ۱۸ آوریل ۱۹۶۱ برای امضاء مفتوح گردید تصویب نموده است. با اعتقاد باینکه یک کنوانسیون بین المللی درباره روابط و مزایا و مصونیتهای کنسولی نیز در بهبود مناسبات دوستانه بین ملت ها هر چند طرز و اساس حکومت و اصول اجتماعی آنها تفاوتهائی با یکدیگر داشته باشد مؤثر خواهد بود. با تصدیق باینکه منظور از مزایا و مصونیتهای مذکور منتفع ساختن افراد نیست – بلکه مراد تأمین حسن اجرای وظایف آنها در پستهای کنسولی بنام دول متبوع آنهاست. با تأکید این نکته که در مورد مسائلی که ضمن مقررات این کنوانسیون صریحا تعیین تکلیف نشده است – قواعد و عرف و عادت حقوق بین المللی همچنان حاکم خواهد بود– نسبت بمواد زیر توافق نمودند: