ماده 42 لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب 1331
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴۲ لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب ۱۳۳۱ مصوب ۱۳۳۱,۱۱,۰۱: چنانچه کارگر بیمار در انقضاء مدت ۶ ماه از تاریخ شروع معالجه بهبودی نیابد و کمیسیون پزشکی مرکب از پزشک و نماینده سازمان و رییس بهداری محل یا نماینده او که باید پزشک باشد او را از کار افتاده تشخیص دهد در صورتیکه لااقل ۵ سال در کارگاهها کار کرده و حق تعاون و بیمه بر طبق مقررات این لایحه قانونی از دستمزد او کسر شده باشد مستمری از کارافتادگی بشرح زیر درباره او برقرار خواهد شد:
الف – در مورد از کارافتادگی کلی بکارگر مرد اگر مجرد باشد معادل چهل درصد حداقل دستمزد کارگر ساده مادام العمر مستمری پرداخت خواهد شد.
اگر کارگر دارای زن باشد (مشروط براینکه اشتغال بکار نداشته باشد) ده درصد و اگر دارای فرزندان باشد برای هر یک از آنها تا زمانی که بسن ۱۵ سالگی تمام نرسیده باشد ده درصد اضافه خواهد شد ولی در هر صورت مجموع مستمری از نود درصد حداقل دستمزد کارگر ساده تجاوز نخواهد کرد.
بکارگر زن در صورتیکه شوهر داشته باشد معادل بیست و پنج درصد و اگر شوهر نداشته باشد معادل چهل درصد حداقل دستمزد کارگر ساده مستمری داده خواهد شد. اگر کارگر زن فرزند بی پدر داشته باشد برای هریک از فرزندان تا زمانیکه بسن ۱۵ سال تمام نرسیده باشند ده درصد اضافه خواهد شد ولی بهر حال مجموع مستمری در مورد اول از شصت و پنج درصد و در مورد دوم از هشتاد درصد حداقل دستمزد کارگر ساده تجاوز نخواهد کرد.
ب – در مورد ازکارافتادگی جزیی – درجه از کارافتادگی بوسیله کمیسیون پزشکی با توجه بمیزان مذکور در بند الف بتناسب درجه ازکارافتادگی مستمری کارگر تعیین و بسازمان جهت تصویب پیشنهاد خواهد شد.
تبصره) در مواردیکه پس از انقضاء ششماه دوره معالجه به تشخیص کمیسیون پزشکی کارگر بیمار با ادامه معالجه تا یک ماه اضافی قابل معالجه باشد سازمان مکلف است معالجه بیمار را تا آنمدت تمدید نماید.