ماده 47 لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب 1331
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴۷ لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب ۱۳۳۱ مصوب ۱۳۳۱,۱۱,۰۱: معالجه و مداوای کارگری که مبتلا ببیماری یا حادثه ناشی از کار بشود بر طبق مقررات ماده ۳۵ صورت خواهد گرفت و تا موقعی ادامه خواهد یافت که کارگر بهبود حاصل نماید و یا بتصدیق پزشک معالج دیگر ادامه معالجه نتیجه ای نداشته باشد ولی در هر صورت مدت معالجه از یکسال تجاوز نخواهد نمود.
تبصره ۱) چنانچه درنتیجه بیماری یا حادثه ناشی از کار کارگر محتاج بدندان یا دست و پای مصنوعی یا نظایر آن بشود وسایل مصنوعی مزبور تماما بر طبق آیین نامه مربوط بهزینه سازمان تهیه خواهد شد.
تبصره ۲) چنانچه سازمان کارگر متکفلی را برای معالجه بشهرستانی دیگر غیر از محل کار بفرستد هزینه ایاب و ذهاب بیمار را خواهد پرداخت در صورتی که بیمار بستری نشود سازمان مکلف است علاوه بر هزینه معالجه و غرامت دستمزد بر طبق مقررات این لایحه قانونی پنجاه درصد غرامت دستمزد مزبور را برای جبران هزینه مدت توقف او تا خاتمه معالجه بپردازد.
تبصره ۳) در مواردیکه در اثر حادثه قطع یکی از اعضاء بدن آسیب دیده یا اجرای عمل جراحی دیگری ضرورت پیدا کند و مشارالیه رضایت بعمل ندهد و در نتیجه مرض شدت یابد سازمان مسیول جبران تشدید بیماری نخواهدبود و غرامتی که بایستی بپردازد محدود خواهدبود بغرامت مربوط بآن اندازه از عضویکه پزشک سازمان قطع آنرا لازم تشخیص داده است.