ماده ۲۲ قانون صدور چک

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۲ قانون صدور چک: در صورتی که به متهم دسترسی حاصل نشود، آخرین نشانی متهم در بانک محال علیه اقامتگاه قانونی او محسوب می شود و هرگونه ابلاغی به نشانی مزبور به عمل می آید.

هرگاه متهم حسب مورد به نشانی بانکی یا نشانی تعیین شده شناخته نشود با چنین محلی وجود نداشته باشد گواهی مامور به منزله ابلاغ اوراق تلقی می شود و رسیدگی به متهم بدون لزوم احضار متهم وسیله مطبوعات ادامه خواهد یافت.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

اقامتگاه قانونی: به اقامتگاهی که از جانب قانونگذاری برای برخی اشخاص تعیین می گردد، اقامتگاه قانونی گفته می شود. اقامتگاه قانونی، اقامتگاه تبعی یا اجباری نیز نامیده می شود. سبب آن نیز معمولاً وابستگی هایی است که شخص نسبت به اشخاص دیگر دارد یا به مناسبت شغل خاص آن ها به میل خودشان نمی تواند تعیین شود.[۱]

نکات تفسیری دکترین ماده 22 قانون صدور چک

ابلاغی که در ماده صدرالذکر بیان شده است، ابلاغ قانونی می باشد چرا که مراد از ابلاغ قانونی آن است که اوراق به وکیل ابلاغ شود یا به اقامتگاه شخص الصاق گردد.[۲]

نکات توضیحی ماده 22 قانون صدور چک

کوتاهی مشتری از اعلام تغییر نشانی، اقدام علیه خود می باشد و مقنن به سبب تسریع در رسیدگی و سهولت ابلاغ و حمایت از دارنده چک، ابلاغ اوراق قضایی به نشانی بانکی را کافی دانسته است.[۳] بنابر بر نظر عده ای زمانی دادگاه می تواند آخرین نشانی متهم در بانک را به عنوان اقامتگاه قراردادی ملاک عمل قرار دهد که تحقیقات مقتضی برای دسترسی به متهم را به عمل آورده باشد.[۴]درخصوص دادگاه صالح به رسیدگی جرم صدور چک بلا محل لازم به ذکر است که از آنجا که نتیجه مجرمانه یعنی عدم پرداخت وجه چک، در محل وقوع بانک محال علیه صورت می گیرد، دادگاه محل وقوع بانک محال علیه، دادگاه صالح می باشد.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 22 قانون صدور چک

  1. در صورت عدم دسترسی به متهم، نشانی بانکی او به عنوان اقامتگاه قانونی در نظر گرفته می‌شود.
  2. ابلاغ‌ها به نشانی بانکی متهم صورت می‌گیرد.
  3. اگر متهم در نشانی بانکی شناخته نشود یا آن محل وجود نداشته باشد، گزارش مأمور به منزله ابلاغ رسمی در نظر گرفته می‌شود.
  4. رسیدگی به پرونده بدون نیاز به احضار متهم از طریق مطبوعات ادامه پیدا می‌کند.

رویه های قضایی

پیرو توضیحات فوق و برابر نظریه 7/8314 مورخ 1380/08/29 اداره حقوقی قوه قضاییه، منظور از قید گواهی مأمور ابلاغ به منزله ابلاغ اوراق تلقی می شود شود آن است که گواهی ابلاغ از سوی مأمور در زمره ابلاغ قانونی می باشد چرا که مخاطب ابلاغ اعلامی حضور نداشته باشد.[۶] در راستای ماده صدر الذکر و بنابر نظریه شماره 7/4133 مورخ 1372/05/31 اداره حقوقی قوه قضاییه، لازم به ذکر است که درصورت عدم دسترسی به متهم نیازی به احضار وی از طریق انتشار آگهی نیست.[۷]

منابع

  1. ↑ محمد سهرابی. حقوق بین الملل خصوصی (تابعیت، اقامتگاه، وضع اتباع بیگانه و تعارض قوانین). چاپ 1. گنج دانش، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1050532
  2. ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6653148
  3. ↑ غلامرضا کامیار. مجموعه محشای قانون صدور چک (علمی، تطبیقی، کاربردی). چاپ 3. مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 865828
  4. ↑ فرشید فرحناکیان. قانون تجارت در نظم حقوق کنونی. چاپ 2. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4377092
  5. ↑ فرشید فرحناکیان. قانون تجارت در نظم حقوق کنونی. چاپ 2. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4377108
  6. ↑ توحید زینالی و اکبر سبحانی. حاشیه ای نوین بر قانون صدور چک. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6653164
  7. ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 613876


برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۲۲_قانون_صدور_چک&oldid=443541»