ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۶: خط ۷۶:
*[[رای وحدت رویه شماره 585 مورخ 1372/7/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه حقوقی دو در رسیدگی به دعوی خلع ید ‌غاصبانه)]]
*[[رای وحدت رویه شماره 585 مورخ 1372/7/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت دادگاه حقوقی دو در رسیدگی به دعوی خلع ید ‌غاصبانه)]]
*[[رای وحدت رویه شماره 590 مورخ1372/11/5 هیات عمومی دیوان عالی کشور (بلامانع بودن تعیین مجازات بازدارنده با وجود تعیین حداکثر‌ مجازات برای مجرم )]]
*[[رای وحدت رویه شماره 590 مورخ1372/11/5 هیات عمومی دیوان عالی کشور (بلامانع بودن تعیین مجازات بازدارنده با وجود تعیین حداکثر‌ مجازات برای مجرم )]]
*[[رای وحدت رویه شماره 593 مورخ 1373/9/1 هیات عمومی دیوان عالی کشور (آرای قابل تجدیدنظر دادگاه مدنی خاص)]]


[[رده:ماده واحده]]
[[رده:ماده واحده]]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۲

ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸: هر گاه در شعب دیوان عالی کشور نسبت به موارد مشابه رویه‌های مختلف اتخاذ شده باشد به تقاضای وزیر دادگستری یا رئیس دیوان‌مزبور یا دادستان کل هیئت عمومی دیوان عالی کشور که در این مورد لااقل با حضور سه ربع از رؤسا و مستشاران دیوان مزبور تشکیل می‌یابدموضوع مختلف‌فیه را بررسی کرده و نسبت به آن اتخاذ نظر می‌نمایند در این صورت نظر اکثریت هیئت مزبور برای شعب دیوان عالی کشور و سایردادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است و جز به موجب نظر هیئت عمومی یا قانون قابل تغییر نخواهد بود.

چون به موجب قانون بیستم اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ (وزارت دادگستری مجاز است لوایح قانونی را که به مجلس شورای ملی پیشنهاد نموده یا می‌نمایند «‌به استثنای لوایح مربوط به دعاوی اشخاص علیه دولت» پس از تصویب دو ثلث اعضاء حاضر در کمیسیون فعلی قوانین دادگستری به موقع اجراگذارده و بعد از آزمایش آنها در عمل چنانچه نواقصی در لوایح مزبور مشهود گردد رفع و قوانین مزبور را تکمیل و مجدداً برای تصویب به مجلس‌شورای ملی پیشنهاد نماید) بنابراین (قانون مربوط به وحدت رویه قضایی) مشتمل بر یک ماده که در تاریخ هفتم تیر ماه یک هزار و سیصد و بیست هشت به‌تصویب کمیسیون قوانین دادگستری مجلس شورای ملی رسیده قابل اجرا است.

رویه‌های قضایی