رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۹۱۰۰۴۸۶|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۱/۲۳|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۳ دیوانعالی کشور|موضوع=نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر|قاضی=رسول شاملو{{سخ}}حسن غفار پور}}'''رای شعبه حقوقی دیوان عال...» ایجاد کرد) |
(افزودن لینک درون ویکی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۹۱۰۰۴۸۶|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۱/۲۳|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۳ دیوانعالی کشور|موضوع=نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر|قاضی=رسول شاملو{{سخ}}حسن غفار پور}}'''رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر''': در مورد دعوی اثبات | {{جعبه اطلاعات رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۹۱۰۰۴۸۶|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۱/۲۳|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۳ دیوانعالی کشور|موضوع=نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر|قاضی=رسول شاملو{{سخ}}حسن غفار پور}}'''رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر''': در مورد دعوی اثبات [[حجر]]، دادگاه مکلف است تمامی تحقیقات لازم را در این باره انجام دهد و عدم انجام تحقیقات لازم موجب نقض [[رای دادگاه|رأی]] صادره خواهد بود. نظریه [[پزشکی قانونی]] در خصوص [[حجر]] یا عدم آن، مانند نظریه سایر کارشناسان واهل خبره طریقیت دارد نه موضوعیت و به عنوان یک [[اماره قضایی|اماره قضائی]] تلقی می گردد و قطعیت ندارد. | ||
= رأی خلاصه جریان پرونده = | == رأی خلاصه جریان پرونده == | ||
در تاریخ ۲۶/۲/۹۰ خانم ن. [[وکیل]] دادگستری به [[وکالت]] از آقایان ح.ر. و م.ر. و خانم ها م. و م.ر. شرحی به اداره سرپرستی دادسرای شهرستان نوشته و درخواست صدور [[حکم]] [[حجر]] پدر موکلین خود را به علت بیماری و عدم توانائی اداره امور نموده و با اعلام مراتب حجر وی خواستار ارجاع امر به [[پزشکی قانونی]] گردیده است. پزشکی قانونی در تاریخ ۹۰/۴/۲۳ آقای ح.ر. را در منزل معاینه روان پزشکی نموده و وی را مبتلا به درجاتی از افت قوای عالی ذهنی در حد [[سفیه|سفاهت]] تشخیص داده که قادر به اداره امور مهم خود نمی باشد این وضعیت طبق مدارک پزشکی متعاقب سکته مغزی ۸۳/۱/۱۵ ایجاد شده است سپس دادسرای مراتب را برای صدور حکم [[حجر]] به دادگستری اعلام داشته رسیدگی به شعبه سوم خانواده ارجاع شده شعبه مزبور نظر کمیسیون [[پزشکی قانونی]] را نیز کسب نموده و با وصول پاسخ مبنی بر عدم توانائی اداره امور مالی و تشکیل جلسه جهت استماع اظهارات طرفین در تاریخ ۹۰/۱۰/۲۱ که شخص آقای ح.ر. هم حضور داشته (با وی مصاحبه نشده و اظهارات ثبت نگردیده) همسرش از اقدام فرزندانش اظهار تعجب نموده است آن گاه [[دادگاه]] پس از ملاحظه لوایح واصله از هر دو طرف به شرح [[دادنامه]] شماره ۹۰۰۹۹۷۰۲۰۷۳۰۰۷۹۴- ۹۰/۱۱/۲۳ با استدلالی که به عمل آورده محجور بودن آقای ح.ر. را احراز ننموده [[حکم]] به رد حجر صادر و اعلام داشته و پیشنهاد کرده وفق [[ماده 104 قانون امور حسبی|ماده ۱۰۴ قانون امور حسبی]] اقدام شود با [[ابلاغ]] این رأی [[وکیل]] متقاضیان درخواست تجدیدنظر کرده و شعبه چهلم [[دادگاه تجدیدنظر استان]] تهران در [[وقت فوق العاده]] طی دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۰۰۹۱-۹۱/۱/۳۰ اجمالا چنین [[رای دادگاه|رأی]] صادر و اعلام کرده است ...این [[دادگاه]] با ملاحظه نظریه پزشک قانونی که اعلام داشته بیمار بر علت (CVA) سکته مغزی از سال۸۳ دچار اختلال حرکتی شده است و حسب معاینه فعلی و مدارک پزشکی موجود نامبرده به درجاتی از اختلال شناختی و ضعف قوای عالیه مغزی است و توانائی اداره امور مالی و مهم خود را ندارد. و اینکه [[وکیل]]، نوه ح.ر. بوده و گویای آن است تمامی امور [[دادخواست]] و لوایح پیگیری موضوع و بحث انتقال [[مال|اموال]] بنام ع.ر. بوده و با عنایت به اینکه نوه آقای ح.ر.که وکیل وی بوده و بعضی از اموال به وی منتقل شده و مشارالیه در معرض تهمت قرار گرفت با توجه به جمیع اوراق پرونده و علی الخصوص اظهارات [[خواهان]] ها و دفاعیات [[وکیل]] [[خوانده]]، دادگاه [[اعتراض]] [[تجدیدنظر خواه]] را وارد دانسته و با عنایت به اینکه رأی صادره [[دادگاه بدوی]] مطابق قوانین و مقررات مربوطه صادر نگردیده لذا مستندا به [[ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] ضمن نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته صادر و اعلام و با توجه به مواد [[ماده ۱۲۰۷ قانون مدنی|۱۲۰۷]] و [[ماده ۱۲۰۸ قانون مدنی|۱۲۰۸]] و [[ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی|۱۲۱۰ قانون مدنی]] و مواد [[ماده 70 قانون امور حسبی|۷۰]] و [[ماده 71 قانون امور حسبی|۷۱ قانون امور حسبی]] حکم به حجر ح.ر. بر حسب نظریه [[پزشکی قانونی]] که بیان داشته متعاقب سکته مغزی پانزدهم فروردین ماه ۱۳۸۳ ایجاد شده صادر و اعلام... ; این [[دادنامه]] در تاریخ ۹۱/۳/۲۵ به [[وکیل]] فرجام خواه [[ابلاغ]] شده و آقای ح.ر. با [[وکالت]] آقایان ح.ص. و ع.ر. [[فرجام خواهی]] نموده است (در فرجه قانونی) ماحصل درخواست این است که آقای ح.ر. از سال ۱۳۸۳ بر اثر عارضه سکته مغزی فقط از لحاظ جسمانی قادر به حرکت نمی باشد و این عارضه فقط در حد عدم توانائی در تحرک بوده نه عدم اداره [[مال|اموال]] و سفاهت و فرجام خواندگان نیز [[اقرار]] دارند لذا استدلال شعبه ۴۰ [[دادگاه تجدیدنظر]] خلاف [[اصل صحت]] است و پرونده پزشکی در طول مدت مورد مطالعه اهل فن قرار نگرفته است و در طول این مدت اقدامات بسیاری انجام شده از جمله به حج مشرف شده چرا فرجام خواندگان که فرزندان او هستند پس از گذشت حدود هشت سال [[مدعی]] نشده اند در تمام این مدت نوه [[موکل]] تمامی امورات و مراقبت از وی را بر عهده داشته - [[استشهادیه]] محلی حاکی از عدم تحرک است نه [[سفیه|سفاهت]] در پایان تقاضای نقض کرده اند دفتر [[دادگاه]] صادر کننده حکم تبادل لوایح نموده و با وصول پاسخ [[وکیل]] فرجام خواندگان پرونده به دبیرخانه [[دیوان عالی کشور]] ارسال گردیده رسیدگی در دستور کار این شعبه قرار گرفته لوایح فرجامی طرفین و اوراق لازم از پرونده هنگام شور قرائت می شود طرفین درخواست رسیدگی خارج از نوبت کرده اند که با دستور معاونت محترم قضائی [[دیوان عالی کشور]] مبنی بر رسیدگی خارج از نوبت پرونده مطرح گردیده است. | |||
== رأی شعبه دیوان عالی کشور == | |||
[[فرجام خواهی]] به جهات زیر موجه به نظر می رسد: ۱- [[دادگاه نخستین]] در [[جلسه دادرسی]] مورخ ۹۰/۱۰/۲۱ که با حضور بیمار ([[فرجام خواه]]) تشکیل یافته اظهارات او را صورت مجلس نکرده و پرسش هائی را که مطرح نموده ثبت و ضبط ننموده تا در دادرسی بتوان با مطالعه آن نتیجه گیری نمود، ضرورت داشته [[دادگاه]] به نحو مقتضی و مشروح از شخص [[محجور]] معرفی شده تحقیق و درخواست فرزندانش را برای وی تشریح و راجع به [[مال|اموال]] و دارائی هایش سئوال و پاسخ را صورت مجلس نمایند ۲- طبق [[ماده 57 قانون امور حسبی|ماده ۵۷ قانون امور حسبی]] در رسیدگی به درخواست [[حجر]] دادگاه نسبت به اشخاصی که محجور معرفی شده اند از هر گونه تحقیقی که لازم بداند به عمل می آورد و در مانحن فیه لازم بوده [[دادگاه]] علاوه بر مصاحبه و اختبار از شخص ح.ر. از اطرافیان و مطلعین و بزرگان خانواده آنان نیز تحقیق کافی نموده و صورت تحقیقات را پیوست پرونده نماید.۳- نظریه پزشکان قانونی که مورد [[اعتراض]] هم قرار گرفته و درخواست کمیسیون ۵ نفره از متخصصین کرده اند هم هر چند اساسا در مسأله اثبات حجر و امثال آن نظریه آنان مانند نظریه سایر [[کارشناس رسمی دادگستری|کارشناسان]] واهل خبره هرگاه مغایر اوضاع و احوال محقق قضیه باشد قابل متابعت نیست اصولا [[نظریه کارشناسی|نظریه کارشناس]] در این موارد طریقیت دارد نه موضوعیت و به عنوان یک [[اماره قضایی|اماره قضائی]] تلقی می گردد.۴- چنانچه اشخاصی در اثر کبر سن یا بیماری و امثال آن از اداره [[مال|اموال]] و امور مالی خود ناتوان شده باشند می توانند از [[دادگاه]] درخواست امین نمایند و در اجرای [[ماده 118 قانون امور حسبی|ماده ۱۱۸ قانون امور حسبی]] دادگاه امین انتخاب می نماید و این امر به معنای [[محجور]] بودن نیست که نتواند در اموال و حقوق مال خود تصمیم گیرد به هر تقدیر با توجه به نقص تحقیقات مستندا به بند ۵ [[ماده ۳۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۳۷۱]] و شق الف مواد [[ماده ۴۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی|۴۰۱]] و [[ماده ۴۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی|۴۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] با نقض دادنامه فرجام خواسته رسیدگی مجدد به دادگاه صادر کننده آن ارجاع می شود تا با اتیان موارد مرقوم و لحاظ نتایج حاصله [[رای دادگاه|رأی]] مقتضی صادر و اعلام نمایند. | |||
رییس شعبه ۳ دیوان عالی کشور- مستشار | |||
غفار پور - شاملو | |||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده 70 قانون امور حسبی|ماده ۷۰ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده 71 قانون امور حسبی|ماده ۷۱ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده 57 قانون امور حسبی|ماده ۵۷ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده 104 قانون امور حسبی|ماده ۱۰۴ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده 118 قانون امور حسبی|ماده ۱۱۸ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده ۱۲۰۷ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۲۰۸ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۳۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۴۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۴۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[حجر]] | |||
* [[محجور]] | |||
* [[سفیه]] | |||
* [[اقرار]] | |||
* [[اماره قضایی]] | |||
* [[کارشناس رسمی دادگستری]] | |||
[[رده:آراء صادره از دیوان عالی کشور در سال ۱۳۹۱]] | [[رده:آراء صادره از دیوان عالی کشور در سال ۱۳۹۱]] | ||
[[رده:آراء صادره از شعب حقوقی دیوان عالی کشور در سال ۱۳۹۱]] | [[رده:آراء صادره از شعب حقوقی دیوان عالی کشور در سال ۱۳۹۱]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۰
 | |
| شماره دادنامه | ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۹۱۰۰۴۸۶ |
|---|---|
| تاریخ دادنامه | ۱۳۹۱/۱۱/۲۳ |
| نوع رأی | رأی شعبه |
| نوع مرجع | شعبه دیوان عالی کشور |
| شعبه | شعبه ۳ دیوانعالی کشور |
| گروه رأی | رای حقوقی |
| موضوع | نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر |
| قاضی | رسول شاملو حسن غفار پور |
رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره نقش نظریه کارشناسی در خصوص حجر: در مورد دعوی اثبات حجر، دادگاه مکلف است تمامی تحقیقات لازم را در این باره انجام دهد و عدم انجام تحقیقات لازم موجب نقض رأی صادره خواهد بود. نظریه پزشکی قانونی در خصوص حجر یا عدم آن، مانند نظریه سایر کارشناسان واهل خبره طریقیت دارد نه موضوعیت و به عنوان یک اماره قضائی تلقی می گردد و قطعیت ندارد.
رأی خلاصه جریان پرونده
در تاریخ ۲۶/۲/۹۰ خانم ن. وکیل دادگستری به وکالت از آقایان ح.ر. و م.ر. و خانم ها م. و م.ر. شرحی به اداره سرپرستی دادسرای شهرستان نوشته و درخواست صدور حکم حجر پدر موکلین خود را به علت بیماری و عدم توانائی اداره امور نموده و با اعلام مراتب حجر وی خواستار ارجاع امر به پزشکی قانونی گردیده است. پزشکی قانونی در تاریخ ۹۰/۴/۲۳ آقای ح.ر. را در منزل معاینه روان پزشکی نموده و وی را مبتلا به درجاتی از افت قوای عالی ذهنی در حد سفاهت تشخیص داده که قادر به اداره امور مهم خود نمی باشد این وضعیت طبق مدارک پزشکی متعاقب سکته مغزی ۸۳/۱/۱۵ ایجاد شده است سپس دادسرای مراتب را برای صدور حکم حجر به دادگستری اعلام داشته رسیدگی به شعبه سوم خانواده ارجاع شده شعبه مزبور نظر کمیسیون پزشکی قانونی را نیز کسب نموده و با وصول پاسخ مبنی بر عدم توانائی اداره امور مالی و تشکیل جلسه جهت استماع اظهارات طرفین در تاریخ ۹۰/۱۰/۲۱ که شخص آقای ح.ر. هم حضور داشته (با وی مصاحبه نشده و اظهارات ثبت نگردیده) همسرش از اقدام فرزندانش اظهار تعجب نموده است آن گاه دادگاه پس از ملاحظه لوایح واصله از هر دو طرف به شرح دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۲۰۷۳۰۰۷۹۴- ۹۰/۱۱/۲۳ با استدلالی که به عمل آورده محجور بودن آقای ح.ر. را احراز ننموده حکم به رد حجر صادر و اعلام داشته و پیشنهاد کرده وفق ماده ۱۰۴ قانون امور حسبی اقدام شود با ابلاغ این رأی وکیل متقاضیان درخواست تجدیدنظر کرده و شعبه چهلم دادگاه تجدیدنظر استان تهران در وقت فوق العاده طی دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۰۰۹۱-۹۱/۱/۳۰ اجمالا چنین رأی صادر و اعلام کرده است ...این دادگاه با ملاحظه نظریه پزشک قانونی که اعلام داشته بیمار بر علت (CVA) سکته مغزی از سال۸۳ دچار اختلال حرکتی شده است و حسب معاینه فعلی و مدارک پزشکی موجود نامبرده به درجاتی از اختلال شناختی و ضعف قوای عالیه مغزی است و توانائی اداره امور مالی و مهم خود را ندارد. و اینکه وکیل، نوه ح.ر. بوده و گویای آن است تمامی امور دادخواست و لوایح پیگیری موضوع و بحث انتقال اموال بنام ع.ر. بوده و با عنایت به اینکه نوه آقای ح.ر.که وکیل وی بوده و بعضی از اموال به وی منتقل شده و مشارالیه در معرض تهمت قرار گرفت با توجه به جمیع اوراق پرونده و علی الخصوص اظهارات خواهان ها و دفاعیات وکیل خوانده، دادگاه اعتراض تجدیدنظر خواه را وارد دانسته و با عنایت به اینکه رأی صادره دادگاه بدوی مطابق قوانین و مقررات مربوطه صادر نگردیده لذا مستندا به ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی ضمن نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته صادر و اعلام و با توجه به مواد ۱۲۰۷ و ۱۲۰۸ و ۱۲۱۰ قانون مدنی و مواد ۷۰ و ۷۱ قانون امور حسبی حکم به حجر ح.ر. بر حسب نظریه پزشکی قانونی که بیان داشته متعاقب سکته مغزی پانزدهم فروردین ماه ۱۳۸۳ ایجاد شده صادر و اعلام... ; این دادنامه در تاریخ ۹۱/۳/۲۵ به وکیل فرجام خواه ابلاغ شده و آقای ح.ر. با وکالت آقایان ح.ص. و ع.ر. فرجام خواهی نموده است (در فرجه قانونی) ماحصل درخواست این است که آقای ح.ر. از سال ۱۳۸۳ بر اثر عارضه سکته مغزی فقط از لحاظ جسمانی قادر به حرکت نمی باشد و این عارضه فقط در حد عدم توانائی در تحرک بوده نه عدم اداره اموال و سفاهت و فرجام خواندگان نیز اقرار دارند لذا استدلال شعبه ۴۰ دادگاه تجدیدنظر خلاف اصل صحت است و پرونده پزشکی در طول مدت مورد مطالعه اهل فن قرار نگرفته است و در طول این مدت اقدامات بسیاری انجام شده از جمله به حج مشرف شده چرا فرجام خواندگان که فرزندان او هستند پس از گذشت حدود هشت سال مدعی نشده اند در تمام این مدت نوه موکل تمامی امورات و مراقبت از وی را بر عهده داشته - استشهادیه محلی حاکی از عدم تحرک است نه سفاهت در پایان تقاضای نقض کرده اند دفتر دادگاه صادر کننده حکم تبادل لوایح نموده و با وصول پاسخ وکیل فرجام خواندگان پرونده به دبیرخانه دیوان عالی کشور ارسال گردیده رسیدگی در دستور کار این شعبه قرار گرفته لوایح فرجامی طرفین و اوراق لازم از پرونده هنگام شور قرائت می شود طرفین درخواست رسیدگی خارج از نوبت کرده اند که با دستور معاونت محترم قضائی دیوان عالی کشور مبنی بر رسیدگی خارج از نوبت پرونده مطرح گردیده است.
رأی شعبه دیوان عالی کشور
فرجام خواهی به جهات زیر موجه به نظر می رسد: ۱- دادگاه نخستین در جلسه دادرسی مورخ ۹۰/۱۰/۲۱ که با حضور بیمار (فرجام خواه) تشکیل یافته اظهارات او را صورت مجلس نکرده و پرسش هائی را که مطرح نموده ثبت و ضبط ننموده تا در دادرسی بتوان با مطالعه آن نتیجه گیری نمود، ضرورت داشته دادگاه به نحو مقتضی و مشروح از شخص محجور معرفی شده تحقیق و درخواست فرزندانش را برای وی تشریح و راجع به اموال و دارائی هایش سئوال و پاسخ را صورت مجلس نمایند ۲- طبق ماده ۵۷ قانون امور حسبی در رسیدگی به درخواست حجر دادگاه نسبت به اشخاصی که محجور معرفی شده اند از هر گونه تحقیقی که لازم بداند به عمل می آورد و در مانحن فیه لازم بوده دادگاه علاوه بر مصاحبه و اختبار از شخص ح.ر. از اطرافیان و مطلعین و بزرگان خانواده آنان نیز تحقیق کافی نموده و صورت تحقیقات را پیوست پرونده نماید.۳- نظریه پزشکان قانونی که مورد اعتراض هم قرار گرفته و درخواست کمیسیون ۵ نفره از متخصصین کرده اند هم هر چند اساسا در مسأله اثبات حجر و امثال آن نظریه آنان مانند نظریه سایر کارشناسان واهل خبره هرگاه مغایر اوضاع و احوال محقق قضیه باشد قابل متابعت نیست اصولا نظریه کارشناس در این موارد طریقیت دارد نه موضوعیت و به عنوان یک اماره قضائی تلقی می گردد.۴- چنانچه اشخاصی در اثر کبر سن یا بیماری و امثال آن از اداره اموال و امور مالی خود ناتوان شده باشند می توانند از دادگاه درخواست امین نمایند و در اجرای ماده ۱۱۸ قانون امور حسبی دادگاه امین انتخاب می نماید و این امر به معنای محجور بودن نیست که نتواند در اموال و حقوق مال خود تصمیم گیرد به هر تقدیر با توجه به نقص تحقیقات مستندا به بند ۵ ماده ۳۷۱ و شق الف مواد ۴۰۱ و ۴۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی با نقض دادنامه فرجام خواسته رسیدگی مجدد به دادگاه صادر کننده آن ارجاع می شود تا با اتیان موارد مرقوم و لحاظ نتایج حاصله رأی مقتضی صادر و اعلام نمایند.
رییس شعبه ۳ دیوان عالی کشور- مستشار
غفار پور - شاملو
مواد مرتبط
- ماده ۷۰ قانون امور حسبی
- ماده ۷۱ قانون امور حسبی
- ماده ۵۷ قانون امور حسبی
- ماده ۱۰۴ قانون امور حسبی
- ماده ۱۱۸ قانون امور حسبی
- ماده ۱۲۰۷ قانون مدنی
- ماده ۱۲۰۸ قانون مدنی
- ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی
- ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۳۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۴۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۴۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی