رای دادگاه درباره بردن به کمپ ترک اعتیاد با توسل به زور (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۱۰۰۶۰۱)
.png) | |
| شماره دادنامه | ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۱۰۰۶۰۱ |
|---|---|
| تاریخ دادنامه | ۱۳۹۲/۰۶/۲۵ |
| نوع رأی | رأی شعبه |
| نوع مرجع | دادگاه تجدیدنظر استان |
| گروه رأی | رای کیفری |
| موضوع | بردن به کمپ ترک اعتیاد با توسل به زور |
| قاضی | ایمان دوست سید محمود تولیت رضا پورعرب |
چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره بردن به کمپ ترک اعتیاد با توسل به زور: بردن زوج به کمپ ترک اعتیاد به درخواست زوجه، آدم ربایی محسوب نمی شود.
رأی دادگاه بدوی
در خصوص اتهام متهمین ۱ س.غ. فرزند ف.، آزاد به قید وثیقه ۲ ح.غ. فرزند ف.، آزاد به قید وثیقه با وکالت آقای ن.ب. به اتهام مشارکت در آدم ربایی و ۳ آقای ج.ش. فرزند م. مدیر کمپ ترک اعتیاد ش. به اتهام مشارکت در آدم ربایی و بازداشت غیر قانونی موضوع شکایت آقای ر.د. فرزند م. با وکالت آقای ح.ب.، با عنایت به محتویات پرونده کیفرخواست صادره که حکایت از آن دارد فی مابین شاکی و متهمه خانم س.غ. که زن و شوهر می باشند به لحاظ اختلافات خانوادگی درگیری های متعددی بوده که بعضا در شمال کشور و بعضا در تهران صورت گرفته که در مواردی منجر به صدور حکم گردیده. با وصف مذکور در مورخه ۲۲/۱۱/۱۳۸۹ متهمه مذکور خانم س.غ. با همکاری برادرش ح.غ. در ساعات نیمه شب با هماهنگی قبلی با مدیریت کمپ ترک اعتیاد در ش. که از آشنایان آنان بوده به محل اقامت شاکی آمده و همزمان طی تماس با پلیس ۱۱۰ آنهم در ساعت ۲ نیمه شب اعلام نموده شوهرش در حال استعمال مواد مخدر است و به محض رسیدن مأمورین به محل و ایجاد درگیری از فرصت استفاده کرده و شاکی را مدیریت کمپ به همراه چند نفر دیگر در حالی که با لباس منزل بوده سوار خودرو کرده و به کمپ برده و مأمورین نیز سایر افراد را به کلانتری هدایت کرده و بالاخره پس از گذشت ۲ روز با پرداخت مبلغ سه میلیون تومان توسط شاکی به مدیریت کمپ وی را رها کرده اند و موضوع شکایت و آدم ربایی طرح و جمیع محتویات پرونده از جمله اظهارات همسر شاکیه که متهم ردیف اول است و اعلام زمان تماس با ۱۱۰ و اینکه همزمان مدیریت کمپ آنهم از ش. ساعت ۲ نیمه شب به عمل آمده و از غفلت مأمورین استفاده نموده و شاکی را به کمپ هدایت کرده به صراحت اعلام کرده در صفحه ۱۴۰ پرونده که با دریافت سه میلیون تومان او را (شاکی) رها کرده و در جریان بازجویی و مواجهه حضوری فی مابین آقای ش. و سایر متهمین مشارالیه ناگهان با طرح ناراحتی قبلی جلسه دادگاه را ترک و متواری گردیده و علیرغم ابلاغ در جلسات بعدی حاضر نشده و دفاعی از خود به عمل نیاورده خود حکایت از بزه و همکاری مشارالیه با سایر متهمین است. لذا نظر به جمیع جهات و ملاحظه اظهارات وکلای آنان هر چند که مدعی شده موضوع با رسیدگی در استان گیلان از مراتب اعتبار امر مختومه است ولی در اثناء رسیدگی مشخص گردیده در پرونده مذکور اولا موضوع آدم ربایی به وی نگردیده و ثانیا موضوع آدم ربایی مربوط به تهران و آنهم بعد از پرونده های مطروحه در شمال کشور بوده و این موضوع نیز در جلسه مورخه ۱۲/۱۲/۱۳۹۱ در برگ دوم و سوم صورتجلسه توسط وکیل متهمین تأیید گردیده است، موجب اثبات بزه انتساب به متهمین است ولی از آنجا که متهمین ردیف اول و دوم در جریان ربودن و انتقال شاکی به کمپ مستقیما دخالت نکرده هرچند طرح و نقشه از ناحیه آنان صورت گرفته موضوع از مصادیق معاونت در جرم است ولی نسبت به متهم ردیف سوم آقای ش.د. که مستقیما در انتقال شاکی به کمپ دخالت داشته است موضوع مباشرت است، دادگاه مستندا به مواد ۴۳ و ۷۲۶ و ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی حکم بر محکومیت خانم س.غ. و ح.غ. هر یک به تحمل پنج سال حبس و متهم ردیف سوم آقای ج.ش. را به تحمل هفت سال حبس محکوم و اعلام می گردد. و در خصوص اتهام متهم ردیف سوم مبنی بر نگه داری و مخفی نمودن شاکی در کمپ ترک اعتیاد به مدت دو روز هرچند که موضوع را عنوان بازداشت غیر قانونی تلقی نموده ولی نظر به اینکه در متن قانون ربودن با مخفی نمودن توسط مباشر جرم یک جرم تلقی می گردد دادگاه در خصوص اتهام متهم ردیف سوم مبنی بر بازداشت غیر قانونی و مخفی نمودن شاکی مستندا به ماده ۱۷۷ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری رأی بر برائت وی صادر و اعلام می گردد و در خصوص ادعای شاکی مبنی بر سرقت اموال وی از جمله یک فقره چک توسط همسرش متهمه ردیف اول و سایر اموال ایشان نظر بر اینکه اتهام سرقت در دادسرا رسیدگی و قرار منع تعقیب صادر گردیده و شاکی نسبت به قرار منع تعقیب مذکور اعتراض ننموده است دادگاه خود را فارغ از اتخاذ تصمیم می داند. رأی صادره نسبت به متهین ردیف اول و دوم حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل تجدیدنظر و نسبت به متهم ردیف سوم ج.ش. غیابی و ظرف ده روز پس از ابلاغ، قابل واخواهی در همین دادگاه می باشد.
رئیس شعبه ۱۱۵۵ دادگاه عمومی جزایی تهران ایماندوست
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
در خصوص اعتراض ۱ آقای الف.م. به وکالت از ج.ش. ۲ آقای الف.الف. به وکالت از س.غ. و ح.غ. نسبت به دادنامه شماره ۴۰۰۰۲۶ مورخ ۱۶/۲/۹۲ و دادنامه غیابی شماره ۴۰۰۰۰۱ مورخ ۲۶/۱/۹۲ صادره از شعبه محترم ۱۱۵۵ دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن ردیف یک به اتهام آدم ربایی و ردیف ۲ و ۳ به اتهام معاونت در آدم ربایی محکومیت حاصل نموده اند. با ملاحظه محتویات پرونده و اینکه شاکی آقای ر.د. مطابق اظهارات همسرش خانم س.غ. معتاد بوده و در شب مورد نظر خانم غ. به اتفاق برادرش ح.غ. به محل سکونت همسرش به اتفاق مأمورین نیروی انتظامی مراجعه نموده اند و مضافا خانم غ. با کمپ ترک اعتیاد تماس حاصل نموده و درخواست کرده همسرش معتاد می باشد جهت بردن وی به کمپ اقدام شود و آقای ش. که دارنده کمپ می باشد همزمان با حضور مأمورین در محل حاضر و اقدام به بردن شاکی به کمپ می نماید. اولا انتقال شاکی به کمپ همزمان با حضور مأمورین بوده است. ثانیا درخواست انتقال شاکی به کمپ از ناحیه همسرش خانم س.غ. بوده و آقای ش. نسبت به همین درخواست اقدام نموده است که اظهارات آقای ش. در مواجهه حضوری مورد تأیید خانم غ. قرار گرفته است، لذا صرفنظر از اینکه انتقال آقای د.(شاکی) به کمپ مورد رضایت ایشان نبوده است لیکن اقدامات تجدیدنظرخواهان با نیت انتقال وی جهت ترک اعتیاد بوده نه قصد آدم ربایی و متعاقب همین موضوع در روز بعد نیز شاکی با درخواست خود از کمپ رها شده است. لذا دلیلی بر سوءنیت تجدیدنظرخواهان دایر بر جرم آدم ربایی وجود ندارد اگر چه ضرورت دارد انتقال به کمپ با رضایت شاکی انجام می شد. لیکن عدم رضایت وی دلیل به عمل تجدیدنظرخواهان مبنی بر آدم ربایی نیست، لذا دادگاه به لحاظ فقد عنصر معنوی جرم و عدم سوءنیت تجدیدنظرخواهان مستندا به بند یک ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و ماده ۲۲ قانون دادگاه های عمومی و انقلاب و اصل برائت با نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته رأی بر برائت آقایان ۱ ج.ش. از اتهام آدم ربایی و آقای ح.غ. و خام س.غ. از اتهام معاونت در آدم ربایی صادر می نماید. رأی صادره قطعی است.
رئیس شعبه ۲۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مستشار دادگاه
تولیت پورعرب