حدود استنادپذیری قانون آئین دادرسی مدنی در دیوان عدالت اداری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
دانش حقوق عمومی
عنوانحدود استنادپذیری قانون آئین دادرسی مدنی در دیوان عدالت اداری
نویسندهمحمد امین ابریشمی راد
حسین آئینه نگینی
محور موضوعیحقوق عمومی
حقوق اداری
حقوق خصوصی
سال نشر۱۳۹۹
منتشر شده درنشریه دانش حقوق عمومی
دوره۹
شماره۲۹
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


حدود استنادپذیری قانون آئین دادرسی مدنی در دیوان عدالت اداری عنوان مقاله ای است از محمد امین ابریشمی راد ، حسین آئینه نگینی که در مهر 1399 در شماره 29 فصلنامه دانش حقوق عمومی منتشر شده است.

چکیده

بر طبق قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (مصوب 1392)، آیین دادرسی در دیوان به سه صورتِ پیش‌بینی صریح احکام در این قانون، ارجاع صریح برخی موضوعات به قانون آیین دادرسی مدنی و قانون اجرای احکام مدنی و ارجاع کلی در موارد سکوت در این قانون به قوانین مذکور تعیین شده است. در قالب پژوهشی توصیفی-تحلیلی، به‌منظور تبیین حدود استنادپذیری قانون آیین دادرسی مدنی در دیوان عدالت اداری این نتیجه به‌دست آمد که در هیچ‌یک از دو حالت اخیر که امکان استناد به قانون آیین دادرسی مدنی در دیوان عدالت اداری فراهم شده است، به‌صورت مطلق نمی‌توان به مفاد آن قانون استناد کرد، بلکه در مقام استناد به قانون آیین دادرسی مدنی در دیوان عدالت اداری تنها باید به آن دسته از احکام این قانون استناد کرد که با اقتضائات ساختاری، صلاحیتی و ماهیت دعاوی مطروحه در دیوان همخوانی دارند. با توجه به اینکه عدم تبیین ضوابط مذکور، موجبات بروز تشتت در رویه قضایی یا تضییع حقوق اشخاص را فراهم می‌کند، پیشنهاد شد تا قانون جامع آیین دادرسی دیوان عدالت اداری با تفصیل و دقت بیشتری تصویب شود.

کلیدواژه ها

مواد مرتبط

برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=حدود_استنادپذیری_قانون_آئین_دادرسی_مدنی_در_دیوان_عدالت_اداری&oldid=464158»