ماده ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: مقررات مربوط به رد دادرس و نحوه ابلاغ اوراق، آراء و تصمیمات دیوان و وکالت و سایر موارد سکوت در این قانون به ترتیبی است که در قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی) و قانون اجرای احکام مدنی مقرر شده‌ است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

با دقت نظر در مدلول این ماده و از آنجا که در دیوان رسیدگی با تعدد قاضی صورت می گیرد هر گاه دادرسی که تقاضای رد او شده است رد خود را قبول ننماید سایر قضات شعبه می توانند در غیاب او به درخواست رد رسیدگی نمایند و چنانچه قرار رد توسط شعبه دیوان صادر شود و یا خود او از رسیدگی به همین جهت امتناع نماید قضات دیگر شعبه به دعوا رسیدگی می کنند و چنانچه عده باقی مانده برای رسیدگی کافی نباشد رئیس دیوان می تواند یک عضو به اعضا اضافه کند. در خواست رد در دیوان شکل ویژه ای ندارد . در صورت طرح در جلسه در صورت مجلس نوشته می شود و چنانچه به موجب لایحه دفاعیه باشد ثبت پیوست پرونده می شود. [۱]

مواد مرتبط

رویه های قضایی

منابع

  1. ↑ محمدرضا دلاوری. شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3209476
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۱۲۲_قانون_تشکیلات_و_آیین_دادرسی_دیوان_عدالت_اداری&oldid=429902»