ضمان درک در حوزه آرای قضایی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ضمان درک در حوزه آرای قضایی''' نام مقاله ای از یوسف یعقوبی محمودآبادی و منصور امینی بوده که در دوره یازدهم شماره چهل و دوم (زمستان 1397) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است. == چکیده == در فقه، بیع از جمله عقد تملیکی|عقود تمل...» ایجاد کرد) |
(+ 8 categories using HotCat) |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
* [[ماده 401 قانون آیین دادرسی مدنی]] | * [[ماده 401 قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی]] | * [[ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1397]] | |||
[[رده:فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی]] | |||
[[رده:مقالات دوره یازدهم شماره چهل و دوم فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی]] | |||
[[رده:مقالات یوسف یعقوبی محمودآبادی]] | |||
[[رده:مقالات منصور امینی]] | |||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:مواد قرمز]] | |||
[[رده:ضمان درک]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۳
ضمان درک در حوزه آرای قضایی نام مقاله ای از یوسف یعقوبی محمودآبادی و منصور امینی بوده که در دوره یازدهم شماره چهل و دوم (زمستان 1397) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است.
چکیده
در فقه، بیع از جمله عقود تملیکی و رضایی است که به محض انعقاد؛ فروشنده مالک ثمن و خریدار مالک مبیع می گردد.اما در صورتی که فروشنده بدون إذن، مال غیر را بفروشد یا مال خود را به همراه مالی که در فروختن آن إذن ندارد در ضمن یک عقد واگذار نماید، مشهور فقیهان بر این نظر هستند که عقد باطل نیست بلکه غیر نافذ است. یعنی اثری از خود به جا نمی‌گذارد، اگر مالک عقد را تنفیذ نماید معامله از ابتدا صحیح و واجد آثار حقوقی و قراردادی میگردد که از آن به نشریه کشف یاد می کنند. در مقابل نظریه نقل بوده که اثر عقد را از زمان تنفیذ ساری و جاری میدانند. ولی اگر مالک معامله را رد کند عقد از اصل باطل می‌شود. لذا اگر بایع مبیع را به مشتری داده باشد مالک می‌تواند آن را از مشتری پس بگیرد و در برابر مشتری هم حق دارد برای گرفتن ثمنی که به بایع غیر مأذون پرداخته و همچنین در فرض جهل او به عدم مالکیت و یا اذن، برای گرفتن غراماتی که متحمل شده است به فروشنده رجوع کند. در فقه علاوه بر ضمان درک از نوع دیگری از ضمان به نام ضمان عهده نیز بحث شده است. ضمان عهده عبارت است از این که شخص ثالثی از طرف بایع ضمانت کند که در صورت مستحق للغیر درآمدن مبیع یا در هر فرضی که بیع باطل شود و نیاز به بازگرداندن ثمن باشد، ثمن را به مشتری بازگرداند، این نوع ضمان را ضمان عهده ثمن می‌گویند.
کلیدواژه ها
- ضمان درک
- ثمن
- غرامات
مواد مرتبط
- ماده 183 قانون مدنی
- ماده 233 قانون مدنی
- ماده 254 قانون مدنی
- ماده 262 قانون مدنی
- ماده 263 قانون مدنی
- ماده 267 قانون مدنی
- ماده 269 قانون مدنی
- ماده 338 قانون مدنی
- ماده 362 قانون مدنی
- ماده 390 قانون مدنی
- ماده 391 قانون مدنی
- ماده 817 قانون مدنی
- ماده 1078 قانون مدنی
- ماده 1082 قانون مدنی
- ماده 1603 قانون مدنی فرانسه
- ماده 1627 قانون مدنی فرانسه
- ماده 51 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 52 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 53 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 54 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 81 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 82 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 83 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 85 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 86 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 87 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 88 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 89 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 90 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 371 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 401 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی