ماده 266 قانون مالیات های مستقیم: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد مدخل اولیه به همراه افزودن رده در ماده 266 قانون مالیات مستقیم) |
(افزودن مطلب به مدخل ماده 266 قانون مالیات های مستقیم) |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
4- هیات عالی انتظامی مالیاتی | 4- هیات عالی انتظامی مالیاتی | ||
صلاحیت هیات عالی انتظامی مالیاتی «صلاحیت خاص، محدود و استثنایی» محسوب می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486940|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری طاری|چاپ=1}}</ref> | |||
در کل بایستی بیان کرد که در قانون مالیات های مستقیم، جزییات تشریفات رسیدگی و کیفیت چگونگی رسیدگی هیات عالی انتظامی مشخص نشده و تنها به چگونگی رسیدگی پرداخته شده است. با این وجود اصولی وجود دارند که هیات عالی انتظامی مالیاتی بایستی بدان عمل شود: | |||
اصولی چون «اصل برائت»، «اصل کرامت»، «اصل قانون بودن تخلف و مجازات»، «اصل استقلال و بی طرفی»، «رعایت حق متهم در دسترسی به وکیل» از جمله این اصول هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486944|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری طاری|چاپ=1}}</ref> | |||
به تخلفات انتظامی ماموران مالیاتی و نمایندگان سازمان امور مالیاتی کشور در هیات عالی انتظامی مالیاتی رسیدگی می‌شود و اعتراض به رای قطعی این هیات قابل رسیدگی در شعب دیوان عدالت اداری می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش سوم) دادرسی قضایی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487408|صفحه=|نام۱=میرحسین|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> لازم به ذکر است که صلاحیت دیوان عدالت اداری در نسبت با دادگاه های عمومی دادگستری، دارای صلاحیت خاص می باشد. حال آنکه صلاحیت دیوان عدالت اداری در مواجه با شکایات و دادخواهی ماموران و مودیان مالیاتی دارای صلاحیتی عام و مطلق است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش سوم) دادرسی قضایی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487416|صفحه=|نام۱=میرحسین|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> | |||
== مواد مرتبط == | |||
[[ماده 270 قانون مالیات های مستقیم]] | |||
[[اصل 35 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 36 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 37 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 38 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 39 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 166 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[اصل 169 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۴: | خط ۴۹: | ||
[[رده:مواد قانون مالیات های مستقیم]] | [[رده:مواد قانون مالیات های مستقیم]] | ||
[[رده:مقامات انتظامی مالیاتی]] | [[رده:مقامات انتظامی مالیاتی]] | ||
[[رده:دیوان عدالت اداری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۱
ماده 266 قانون مالیات های مستقیم: هيأتهاي رسيدگي به تخلفات اداري، مرجع رسيدگي به تخلفات كليه مأموران مالياتي و نمايندگان سازمان امور مالياتي كشور در هيأتهاي حل اختلاف مالياتي مي‌باشند. حداقل يكي از اعضاي هيأت بايد داراي بيش از ده سال سابقه در امور مالياتي باشد.
نکات توضیحی
مقامات و مراجع دادرسی انتظامی مالیاتی در حقوق مالیاتی ایران، مقامات و مراجع ویژه‌ای هستند که دارای صلاحیت کشف تخلفات ماموران مالیاتی و دیگر مقامات، تعقیب و رسیدگی به تخلفات آنها است. مقامات و مراجع قانون مالیات های مستقیم عبارت‌اند از[۱]:
1- دادستان انتظامی مالیاتی
2- دادیاران انتظامی مالیاتی
3- دادستانی انتظامی مالیاتی
4- هیات عالی انتظامی مالیاتی
صلاحیت هیات عالی انتظامی مالیاتی «صلاحیت خاص، محدود و استثنایی» محسوب می‌گردد.[۲]
در کل بایستی بیان کرد که در قانون مالیات های مستقیم، جزییات تشریفات رسیدگی و کیفیت چگونگی رسیدگی هیات عالی انتظامی مشخص نشده و تنها به چگونگی رسیدگی پرداخته شده است. با این وجود اصولی وجود دارند که هیات عالی انتظامی مالیاتی بایستی بدان عمل شود:
اصولی چون «اصل برائت»، «اصل کرامت»، «اصل قانون بودن تخلف و مجازات»، «اصل استقلال و بی طرفی»، «رعایت حق متهم در دسترسی به وکیل» از جمله این اصول هستند.[۳]
به تخلفات انتظامی ماموران مالیاتی و نمایندگان سازمان امور مالیاتی کشور در هیات عالی انتظامی مالیاتی رسیدگی می‌شود و اعتراض به رای قطعی این هیات قابل رسیدگی در شعب دیوان عدالت اداری می‌باشد.[۴] لازم به ذکر است که صلاحیت دیوان عدالت اداری در نسبت با دادگاه های عمومی دادگستری، دارای صلاحیت خاص می باشد. حال آنکه صلاحیت دیوان عدالت اداری در مواجه با شکایات و دادخواهی ماموران و مودیان مالیاتی دارای صلاحیتی عام و مطلق است.[۵]
مواد مرتبط
ماده 270 قانون مالیات های مستقیم
اصل 35 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل 36 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل 37 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل 38 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل 39 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل 166 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
اصل 169 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
منابع
- ↑ میرمحسن طاهری طاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6486800
- ↑ میرمحسن طاهری طاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6486940
- ↑ میرمحسن طاهری طاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6486944
- ↑ میرحسین طاهری تاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش سوم) دادرسی قضایی مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487408
- ↑ میرحسین طاهری تاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش سوم) دادرسی قضایی مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487416