ماده 170 قانون مالیات های مستقیم: تفاوت میان نسخه‌ها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن مطلب به ماده 170 قانون مالیات های مستقیم) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== نکات توضیحی == | == نکات توضیحی == | ||
در حوزه حقوق عمومی و به ویژه حقوق مالیاتی از مباحث مهم موجود در این عرصه، حدوث اختلاف در زمان اعمال حاکمیت دولت در فرآیندهای مالیاتی است که تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات را دربرمی‌گیرد؛ که این امر نظر به ماهیت فنی و تخصصی بودن رسیدگی به اختلافات ناشی از امر مالیاتی، زیرمجموعه مراجع اختصاصی اداری تحت عنوان عنوان هیات حل اختلاف مالیاتی قرار می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403924|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> از این رو، این ماده به صورت مستقیم به مبحث مرجع رسیدگی به اختلافات مالیاتی می‌پردازد. اصولا در حقوق مالیاتی ایران، صلاحیت در تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات، مبتنی بر اصل صللاحیت جفرافیایی و محلی است. این صلاحیت محلی ادارات امور مالیاتی در زمان رسیدگی به اعتراض و شکایات مودیان مالیاتی، بر مبنای این ماده و ماده 244 ق.م.م توسط [[هیات حل اختلاف مالیاتی|هیات های حل اختلاف مالیاتی]] اعمال می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403476|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> نتیجه گزاره فوق آنکه، ارسال اعتراض کتبی مودی یا وکیل وی به ادارات امور مالیاتی دیگر و یا حوزه‌های ستادی امور مالیاتی در جهت حل اختلاف امور مالیاتی، آن اداره یا ستاد صالح به رسیدگی نبوده و بدین دلیل که برگ تشخیص مالیات از آنجا صادر نشده است، تکلیفی برای هیات حل اختلاف مالیاتی ایجاد نمی‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403476|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> | در حوزه حقوق عمومی و به ویژه حقوق مالیاتی از مباحث مهم موجود در این عرصه، حدوث اختلاف در زمان اعمال حاکمیت دولت در فرآیندهای مالیاتی است که تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات را دربرمی‌گیرد؛ که این امر نظر به ماهیت فنی و تخصصی بودن رسیدگی به اختلافات ناشی از امر مالیاتی، زیرمجموعه مراجع اختصاصی اداری تحت عنوان عنوان هیات حل اختلاف مالیاتی قرار می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403924|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> از این رو، این ماده به صورت مستقیم به مبحث مرجع رسیدگی به اختلافات مالیاتی می‌پردازد. اصولا در حقوق مالیاتی ایران، صلاحیت در تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات، مبتنی بر اصل صللاحیت جفرافیایی و محلی است. این صلاحیت محلی ادارات امور مالیاتی در زمان رسیدگی به اعتراض و شکایات مودیان مالیاتی، بر مبنای این ماده و ماده 244 ق.م.م توسط [[هیات حل اختلاف مالیاتی|هیات های حل اختلاف مالیاتی]] اعمال می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403476|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> نتیجه گزاره فوق آنکه، ارسال اعتراض کتبی مودی یا وکیل وی به ادارات امور مالیاتی دیگر و یا حوزه‌های ستادی امور مالیاتی در جهت حل اختلاف امور مالیاتی، آن اداره یا ستاد صالح به رسیدگی نبوده و بدین دلیل که برگ تشخیص مالیات از آنجا صادر نشده است، تکلیفی برای هیات حل اختلاف مالیاتی ایجاد نمی‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403476|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> | ||
از موارد مهم در باب هیات های حل اختلاف مالیاتی آن است که در میان اعضای این هیات ها «قاضی دادگستری» نیز وجود دارد. از این رو، به نظر می‌رسد این هیات‌ها گونه‌ای از دادگاه اختصاصی به شمار می‌آیند و رای صادره از سوی آنها جنبه ترافعی و ماهیتی دارد و قاطع اختلافات مالیاتی می‌باشد؛ از این رو می‌توان رای های هیات اختلاف مالیاتی را نوعی حکم به شمار آورد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6405140|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری طاری|چاپ=1}}</ref> به همین دلیل هیات حل اختلاف مالیاتی دارای صلاحیت شکلی و ماهوی است. | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ | {{پانویس}}{{مواد قانون مالیات های مستقیم}} | ||
{{مواد قانون مالیات های مستقیم}} | |||
[[رده:در مقررات مختلفه]] | [[رده:در مقررات مختلفه]] | ||
نسخهٔ ۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷
ماده 170 قانون مالیات های مستقیم: مرجع رسيدگي به هر گونه اختلاف كه در تشخيص ماليات‌هاي موضوع اين قانون بين مأموران تشخيص و مؤدي ايجاد شود هيأت حل‌اختلاف مالياتي مي‌باشد، مگر مواردي كه به موجب مقررات ساير مواد اين قانون مرجع رسيدگي ديگري تعيين شده باشد.
نکات توضیحی
در حوزه حقوق عمومی و به ویژه حقوق مالیاتی از مباحث مهم موجود در این عرصه، حدوث اختلاف در زمان اعمال حاکمیت دولت در فرآیندهای مالیاتی است که تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات را دربرمی‌گیرد؛ که این امر نظر به ماهیت فنی و تخصصی بودن رسیدگی به اختلافات ناشی از امر مالیاتی، زیرمجموعه مراجع اختصاصی اداری تحت عنوان عنوان هیات حل اختلاف مالیاتی قرار می‌گیرد.[۱] از این رو، این ماده به صورت مستقیم به مبحث مرجع رسیدگی به اختلافات مالیاتی می‌پردازد. اصولا در حقوق مالیاتی ایران، صلاحیت در تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات، مبتنی بر اصل صللاحیت جفرافیایی و محلی است. این صلاحیت محلی ادارات امور مالیاتی در زمان رسیدگی به اعتراض و شکایات مودیان مالیاتی، بر مبنای این ماده و ماده 244 ق.م.م توسط هیات های حل اختلاف مالیاتی اعمال می‌شود.[۲] نتیجه گزاره فوق آنکه، ارسال اعتراض کتبی مودی یا وکیل وی به ادارات امور مالیاتی دیگر و یا حوزه‌های ستادی امور مالیاتی در جهت حل اختلاف امور مالیاتی، آن اداره یا ستاد صالح به رسیدگی نبوده و بدین دلیل که برگ تشخیص مالیات از آنجا صادر نشده است، تکلیفی برای هیات حل اختلاف مالیاتی ایجاد نمی‌کند.[۳]
از موارد مهم در باب هیات های حل اختلاف مالیاتی آن است که در میان اعضای این هیات ها «قاضی دادگستری» نیز وجود دارد. از این رو، به نظر می‌رسد این هیات‌ها گونه‌ای از دادگاه اختصاصی به شمار می‌آیند و رای صادره از سوی آنها جنبه ترافعی و ماهیتی دارد و قاطع اختلافات مالیاتی می‌باشد؛ از این رو می‌توان رای های هیات اختلاف مالیاتی را نوعی حکم به شمار آورد.[۴] به همین دلیل هیات حل اختلاف مالیاتی دارای صلاحیت شکلی و ماهوی است.
مواد مرتبط
منابع
- ↑ میرمحسن طاهری تاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی. چاپ 1. شهر دانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6403924
- ↑ میرمحسن طاهری تاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی. چاپ 1. شهر دانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6403476
- ↑ میرمحسن طاهری تاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی. چاپ 1. شهر دانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6403476
- ↑ میرمحسن طاهری طاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405140