ماده 170 قانون مالیات های مستقیم

ماده 170 قانون مالیات های مستقیم: مرجع رسيدگي به هر گونه اختلاف كه در تشخيص ماليات‌هاي موضوع اين قانون بين مأموران تشخيص و مؤدي ايجاد شود هيأت حل‌اختلاف مالياتي مي‌باشد، مگر مواردي كه به موجب مقررات ساير مواد اين قانون مرجع رسيدگي ديگري تعيين شده باشد.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی

در حوزه حقوق عمومی و به ویژه حقوق مالیاتی از مباحث مهم موجود در این عرصه، حدوث اختلاف در زمان اعمال حاکمیت دولت در فرآیندهای مالیاتی است که تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات را دربرمی‌گیرد؛ که این امر نظر به ماهیت فنی و تخصصی بودن رسیدگی به اختلافات ناشی از امر مالیاتی، زیرمجموعه مراجع اختصاصی اداری تحت عنوان عنوان هیات حل اختلاف مالیاتی قرار می‌گیرد. از این رو، این ماده به صورت مستقیم به مبحث مرجع رسیدگی به اختلافات مالیاتی می‌پردازد. اصولا در حقوق مالیاتی ایران، صلاحیت در تشخیص، تعیین، مطالبه و وصول مالیات، مبتنی بر اصل صللاحیت جفرافیایی و محلی است. این صلاحیت محلی ادارات امور مالیاتی در زمان رسیدگی به اعتراض و شکایات مودیان مالیاتی، بر مبنای این ماده و ماده 244 ق.م.م توسط هیات های حل اختلاف مالیاتی اعمال می‌شود. نتیجه گزاره فوق آنکه، ارسال اعتراض کتبی مودی یا وکیل وی به ادارات امور مالیاتی دیگر و یا حوزه‌های ستادی امور مالیاتی در جهت حل اختلاف امور مالیاتی، آن اداره یا ستاد صالح به رسیدگی نبوده و بدین دلیل که برگ تشخیص مالیات از آنجا صادر نشده است، تکلیفی برای هیات حل اختلاف مالیاتی ایجاد نمی‌کند.

از موارد مهم در باب هیات های حل اختلاف مالیاتی آن است که در میان اعضای این هیات ها «قاضی دادگستری» نیز وجود دارد. از این رو، به نظر می‌رسد این هیات‌ها گونه‌ای از دادگاه اختصاصی به شمار می‌آیند و رای صادره از سوی آنها جنبه ترافعی و ماهیتی دارد و قاطع اختلافات مالیاتی می‌باشد؛ از این رو می‌توان رای های هیات اختلاف مالیاتی را نوعی حکم به شمار آورد. به همین دلیل هیات حل اختلاف مالیاتی دارای صلاحیت شکلی و ماهوی است.

مطالعات تطبیقی

نهاد ذکر شده در ماده 170 ق.م.م در تقسیم بندی دادگاه های قضایی، در زمره دادگاه های اختصاصی اداری مالیاتی جای می‌گیرد که به پیروی از نظام حقوق عمومی و حقوق اداری فرانسه به وجود آمده است.

مواد مرتبط

ماده 244، ماده 251 مکرر