ماده 227 قانون مالیات های مستقیم

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۴ توسط Takaloo (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 227 قانون مالیات های مستقیم: در مواردي كه اظهارنامه و ترازنامه و حساب و سود و زيان مؤدي حسب مورد قبول مي‌شود و همچنين پس از تشخيص علي‌الرأس و‌صدور برگ تشخيص، چنانچه ثابت شود مؤدي فعاليت‌هايي داشته است كه درآمد آنرا كتمان نموده است و يا اداره امور مالياتي در موقع صدور برگ ‌تشخيص از آن مطلع نبوده‌اند ماليات بايد با محاسبه درآمد ناشي از فعاليت‌هاي مذكور تعيين و مابه‌التفاوت آن با رعايت مهلت مقرر در ماده 157 اين‌قانون مطالبه شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بر اساس این ماده رائه دلایل ضعیف در امور گزارشگری مالیاتی و اعلام نظر غیر کارشناسی ممنوع است وتشخیص مالیات می بایست با رعایت کلیه جوانب امر، توجه به دلایل، اسناد و مدارک ابرازی و در صورت لزوم استماع موشکافانه مودی انجام پذیرد. به بیان روشن تر ماموران مالیاتی نمی توانند با معیار قرار دادن اطلاعات غیر متقن مانند سوایق عملکرد مودیان اقدام به تشخیص مالیات نمایند. همچنین فراید تشخیص باید برای مودی نیز روشن و بی ابهام باشد.[۱]

منابع

  1. حسین عبدالهی و غلامرضا مولابیگی. حقوق مالیاتی با رویکرد تحلیلی-کاربردی. چاپ 1. جنگل، 1400.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6404992

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی