ماده ۲۸ قانون داوری تجاری بین المللی

ماده ۲۸ قانون داوری تجاری بین المللی: سازش

چنانچه طرفین در جریان رسیدگی، اختلافات خود را از طریق سازش حل کنند، «داور» قرار سقوط دعوای داوری را صادر می‌کند و چنانچه یکی از طرفین تقاضا کند و طرف مقابل اعتراض نکند، موافقتنامه سازش را به صورت رأی داوری بر اساس شرایط مرضی‌الطرفین با رعایت مفاد ماده ۳۰ صادر می‌کند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنین بیان شده است که سازش و میانجی‌گری هفت مرحله دارد:

1. معرفی و ایجاد اعتماد بین طرفین،
2. تشخیص مسائل مورد اختلاف و جدا کردن آن از سایر مسائل موجود میان طرفین،
3. خلاقیت در ارائه‌ی پیشنهادات و گزینه‌های گوناگون جهت حل و فصل اختلاف،
4. انجام مذاکرات و اتخاذ تصمیم،
5. تهیه‌ی پیش‌نویس سازش‌نامه،
6. تعیین تکلیف پرونده در مراجع داوری و یا قضایی،
7. اجرا، بررسی و اصلاح سازش‌نامه.

چنانچه متعهد به اختیار تعهدات ناشی از سازش را اجرا نکند، این امکان برای متعهدله فراهم است که از طریق اجرای آرای داوری، الزام متعهد را از دادگاه صالح تقاضا نماید.

نکات توضیحی

علاوه بر موارد پیش‌گفته، موارد ذیل در خصوص ماده‌ی فوق، حائز اهمیت است:

اولاً، باید توجه داشت که بر خلاف داوری، قواعد چندانی در خصوص سازش در روابط بین‌المللی، وجود ندارد.

ثانیاً، برخی از حقوقدانان بر این باورند که وظیفه‌ی ابتدایی داور یا داوران، تشویق طرف‌های اختلاف به سازش است. چراکه، منافع طرفین این است که در زمان و هزینه صرفه‌جویی کنند.

ثالثاً، چنانچه داور تلاش کرده است که طرف‌ها را سازش دهد، لیکن موثر نبوده است، شایسته است که در رأی ذکر گردد.

رابعاً، امکان درخواست صدور رأی مرضی‌الطرفین از داوری تا پیش از صدور رأی نهایی فراهم است.

در نهایت، شایان ذکر است که اجزای رأی سازشی از قرار ذیل است:

1. مشخصات طرف‌ها و وکلایشان،
2. مشخصات داور یا داوران،
3. نام سازمان داوری (چنانچه داوری سازمانی باشد)،
4. توافق طرف‌ها،
5. محل و تاریخ صدور رأی،
6. صلاحیت داور یا سازمان داوری،
7. قسمت اجرایی رأی،
8. امضای رأی.