ماده ۶ قانون داوری تجاری بین المللی
ماده ۶ قانون داوری تجاری بین المللی: مرجع نظارتی
۱ - انجام وظایف مندرج در ماده (۹)، بندهای (۳) و (۴) ماده (۱۱) بند (۳) ماده (۱۳)، بند (۱) ماده (۱۴)، بند (۳) ماده (۱۶)، ماده (۳۳) و ماده (۳۵) به عهده دادگاه عمومی واقع در مرکز استانی است که مقر داوری در آن قرار دارد، و تا زمانی که مقر داوری مشخص نشده، به عهده دادگاه عمومی تهران است. تصمیمات دادگاه در این موارد قطعی و غیرقابل اعتراض است.
۲- در داوریهای سازمانی انجام وظایف مندرج در بندهای (۲) و (۳) ماده (۱۱) بند (۳) ماده (۱۳) وبند (۱) ماده (۱۴) به عهده سازمان داوری مربوط است.
مواد مرتبط
- ماده 9 قانون داوری تجاری بین المللی
- ماده 11 قانون داوری تجاری بین المللی
- ماده 13 قانون داوری تجاری بین المللی
- ماده 14 قانون داوری تجاری بین المللی
- ماده 16 قانون داوری تجاری بین المللی
- ماده 33 قانون داوری تجاری بین المللی
- ماده 35 قانون داوری تجاری بین المللی
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با تصویب قانون داوری تجاری بینالمللی امکان فعالیت نهادهای داوری سازمانی، برای اولین بار در ایران فراهم شد.[۱] در داوریهای سازمانی، وظیفهی انتخاب داور جانشین، تصمیم در مورد جرح داوران و خاتمهی اختیارات داور بر عهدهی سازمان داوری مربوطه است.[۲]
منابع
- ↑ سیدجمال سیفی. قانون داوری تجاری بین المللی ایران همسو با قانون نمونه داوری آنسیترال. مجله حقوقی- نشریه دفتر خدمات حقوقی بین المللی شماره 23 - پاییز و زمستان 1377. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5067888
- ↑ سیدجمال سیفی. قانون داوری تجاری بین المللی ایران همسو با قانون نمونه داوری آنسیترال. مجله حقوقی- نشریه دفتر خدمات حقوقی بین المللی شماره 23 - پاییز و زمستان 1377. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5067668