ماده ۹ قانون داوری تجاری بین المللی
ماده ۹ قانون داوری تجاری بین المللی: موافقتنامه داوری و قرار تامین یا دستور موقت
هر یک از طرفین، قبل یا حین رسیدگی داوری میتواند از رییس دادگاه موضوع ماده ۶ صدور قرار تامین و یا دستور موقت را درخواست نماید.
مواد مرتبط
مطالعات تطبیقی
برخی از قوانین ملی داوری، از جمله آرژانتین و ایتالیا، صدور دستور موقت از سوی دیوان داوری را به صراحت منع کردهاند.[۱]
فلسفه و مبانی نظری
در خصوص هدف از صدور «دستور موقت»، باید گفت که عمدتاً حفظ وضع موجود در طول رسیدگی مدنظر است.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مستفاد از مادهی فوق، منعی وجود ندارد که قبل از شروع داوری یا حین رسیدگی داوری، صدور قرار تأمین و یا دستور موقت تقاضا شود. [۳] از آن جایی که صدور قرارها و دستورهای موقت به طول میانجامد، بیشتر سیستمهای حقوقی امکان صدور دستور موقت را توسط مرجع داوری پیشبینی کردهاند و همچنین، اجازهی تقاضای صدور قرارهای تأمینی و دستور موقت را از دادگاههای دولتی دادهاند.[۴]
منابع
- ↑ عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین المللی. چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3541968
- ↑ عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین المللی. چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3541844
- ↑ عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین المللی. چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3542268
- ↑ حمیدرضا نیک بخت. داوری تجاری بین المللی (آیین داوری). چاپ 2. مؤسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4255440