ماده ۲۱ قانون داوری تجاری بین المللی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۲۱ قانون داوری تجاری بین المللی: زبان
طرفین میتوانند در مورد زبان یا زبانهای مورد استفاده در رسیدگی داوری توافق نمایند. در غیر این صورت " داور" زبان یا زبانهای مورد استفاده در داوری را تعیین می کند. توافق طرفین یا تصمیم " داور" در این مورد شامل هرگونه لایحه، مدرک و دلیل طرفین، مذاکرات جلسات رسیدگی، مراسلات " داور" و صدور رای خواهد بود.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
این امکان فراهم است که داوری به هر زبانی که برای طرفین و دیوان داوری مناسب و راحت است، برگزار شود.[۱]
دیوان داوری باید تلاش کند تا زبانی را به عنوان زبان رسیدگی انتخاب کند که:
- باعث صرفه جویی در وقت گردد،
- هزینهی رسیدگی را کاهش دهد،
- موجب سهولت روند رسیدگی گردد. [۲]
با تعیین زبان داوری، ممکن است برای استماع دعوا، شهود یا کارشناسان نیاز به مترجم باشد. در داوریهای سازمانی، معمولاً خود سازمان هماهنگی خدمات ترجمه را بر عهده دارد.[۳]
منابع
- ↑ حمیدرضا نیک بخت. داوری تجاری بین المللی (آیین داوری). چاپ 2. مؤسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4253108
- ↑ عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین المللی. چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3541360
- ↑ عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بین المللی. چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3541412