ماده ۱۰ قانون داوری تجاری بین المللی

ماده ۱۰ قانون داوری تجاری بین المللی: تعداد داوران

تعیین تعداد داوران بر عهده طرفین اختلاف است. در صورت عدم تعیین، هیئت داوری مرکب از سه عضو خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۵۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در مورد مادهٔ فوق، نکات ذیل حائز اهمیت است:

اولاً، تعیین داور توسط اصحاب دعوا، هم در موافقتنامهٔ داوری و هم در توافقی جداگانه ممکن است. همچنین، تعیین داور ممکن است به صورت ضمنی نیز مورد توافق قرار گیرد.

ثانیاً، حداقل تعداد جهت تشکیل «دیوان داوری» یک نفر است که به آن «داور واحد» گفته می‌شود.

ثالثاً، قانون آیین دادرسی مدنی، در خصوص تعداد داوران، ساکت است. لیکن، نشانه‌هایی وجود دارد که تعداد داوران حداکثر باید سه نفر باشد. در قانون داوری تجاری بین‌المللی، محدودیتی از جهت حداکثر تعداد داوران تعیین نشده‌است و طرفین آزادند هر تعداد داوری که تمایل داشته باشند به عنوان هیئت داوری، انتخاب کنند.

رابعاً، در اکثر داوری‌های سازمانی، به طرفین اجازه نمی‌دهند که بر بیش از سه داور توافق کنند.

نکات توضیحی

یکی از معایب انتخاب داور واحد، این است که وی، حاکم بلامنازع قضیه خواهد بود و نظر دیگری در جریان رسیدگی وجود ندارد. لیکن، از مزایای داور واحد نیز این است که هزینهٔ کمتری دارد و رسیدگی با سرعت بیشتری انجام می‌شود. در مقابل، انتخاب هیئت داوران علاوه بر هزینهٔ بیشتر، کاهش سرعت رسیدگی و پیچیده‌تر شدن فرایند تصمیم‌گیری را در پی دارد. نکتهٔ دیگر آن که، در صورتی که طرفین تعداد داوران را مشخص نکرده باشند، دو دیدگاه وجود دارد. عده‌ای بر این باورند که اصل بر رسیدگی داور واحد است و عده‌ای دیگر بر این باورند که اصل بر انتخاب هیئت سه نفره می‌باشد. در نهایت، شایان ذکر است که در داوری‌های تجاری بین‌المللی، غالباً تعداد داوران به‌طور عرفی سه نفر است.

مقالات مرتبط

• داورينامه و جایگاه آن در داوري تجاري بینالمللی