ماده ۲۸ قانون داوری تجاری بین المللی

ماده ۲۸ قانون داوری تجاری بین المللی: سازش

چنانچه طرفین در جریان رسیدگی، اختلافات خود را از طریق سازش حل کنند، «داور» قرار سقوط دعوای داوری را صادر می‌کند و چنانچه یکی از طرفین تقاضا کند و طرف مقابل اعتراض نکند، موافقتنامه سازش را به صورت رأی داوری بر اساس شرایط مرضی‌الطرفین با رعایت مفاد ماده ۳۰ صادر می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین‌المللی
• ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنین بیان شده‌است که سازش و میانجی‌گری هفت مرحله دارد:

1. معرفی و ایجاد اعتماد بین طرفین،
2. تشخیص مسائل مورد اختلاف و جدا کردن آن از سایر مسائل موجود میان طرفین،
3. خلاقیت در ارائهٔ پیشنهادات و گزینه‌های گوناگون جهت حل و فصل اختلاف،
4. انجام مذاکرات و اتخاذ تصمیم،
5. تهیهٔ پیش‌نویس سازش‌نامه،
6. تعیین تکلیف پرونده در مراجع داوری یا قضایی،
7. اجرا، بررسی و اصلاح سازش‌نامه.

چنانچه متعهد به اختیار تعهدات ناشی از سازش را اجرا نکند، این امکان برای متعهدله فراهم است که از طریق اجرای آرای داوری، الزام متعهد را از دادگاه صالح تقاضا نماید.

نکات توضیحی

علاوه بر موارد پیش‌گفته، موارد ذیل در خصوص مادهٔ فوق، حائز اهمیت است:

اولاً، باید توجه داشت که بر خلاف داوری، قواعد چندانی در خصوص سازش در روابط بین‌المللی، وجود ندارد.

ثانیاً، برخی از حقوقدانان بر این باورند که وظیفهٔ ابتدایی داور یا داوران، تشویق طرف‌های اختلاف به سازش است. چراکه، منافع طرفین این است که در زمان و هزینه صرفه‌جویی کنند.

ثالثاً، چنانچه داور تلاش کرده‌است که طرف‌ها را سازش دهد، لیکن مؤثر نبوده‌است، شایسته‌است که در رأی ذکر گردد.

رابعاً، امکان درخواست صدور رأی مرضی‌الطرفین از داوری تا پیش از صدور رأی نهایی فراهم است.

در نهایت، شایان ذکر است که رأی سازشی، اختلاف را سریع‌تر و طبق خواست طرفین حل می‌کند و هزینهٔ کمتری دارد. اجزای رأی سازشی از قرار ذیل است:

1. مشخصات طرف‌ها و وکلایشان،
2. مشخصات داور یا داوران،
3. نام سازمان داوری (چنانچه داوری سازمانی باشد)،
4. توافق طرف‌ها،
5. محل و تاریخ صدور رأی،
6. صلاحیت داور یا سازمان داوری،
7. قسمت اجرایی رأی،
8. امضای رأی.