ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین المللی

ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین المللی: شکل و محتوای رأی

۱ - رأی باید به صورت کتبی باشد و به امضای داور یا داوران برسد. در موردی که داور بیش از یک نفر باشد، امضای اکثریت کافی خواهد بود، مشروط بر این که علت عدم امضای دیگر اعضا ذکر شود.

۲ - کلیه دلایلی که رأی بر آن‌ها مبتنی است، باید در متن رأی آورده شود، مگر این که طرفین توافق کرده باشند که دلایل رأی ذکر نشود، یا رأی بر اساس شرایط مرضی‌الطرفین به موجب ماده ۲۸ صادر شده باشد.

۳ - رأی باید حاوی تاریخ و محل داوری موضوع بند ۱ ماده ۲۰ باشد.

۴ - پس از امضای رأی، رونوشت آن باید به هریک از طرفین ابلاغ شود.

مواد مرتبط

• ماده 482 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 477 قانون آیین دادرسی مدنی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

توافق طرفین مبنی بر این که رأی داور، مدلل نباشد، در داوری‌های داخلی به لحاظ مخالفت با ماده 482 و ماده 477 قانون آیین دادرسی مدنی، معتبر نیست. لیکن، طبق ماده 30 قانون داوری تجاری بین‌المللی، در داوری‌های بین‌المللی چنین توافقی معتبر است.

نکته‌ی دیگر آن که مستفاد از ‌قانون مربوط به اصلاح ماده ۶۵۰ قانون آیین دادرسی مدنی‌ مصوب ۹ بهمن ماه ۱۳۳۵، دیوانی که یکی از اعضای آن حاضر نیست می‌تواند به کار خود ادامه دهد.

با توجه به ماده 29 قانون داوری تجاری بین المللی، چنین به نظر می‌رسد که بند 1 ماده 30 قانون داوری تجاری بین المللی، فاقد جنبه‌ی امری است.

در خصوص بند سه ماده‌ی فوق، چنین مطرح شده است که:«مکان صدور رأی در واقع همان مقر داوری است که در متن رأی ذکر می‌شود».

در خصوص زمان صدور رأی داوری نیز، شایان ذکر است که زمان صدور رأی داوری به معنای تاریخی است که رأی در آن تاریخ صادر شده است.