ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین المللی

ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین المللی: شکل و محتوای رأی

۱ - رأی باید به صورت کتبی باشد و به امضای داور یا داوران برسد. در موردی که داور بیش از یک نفر باشد، امضای اکثریت کافی خواهد بود، مشروط بر این که علت عدم امضای دیگر اعضا ذکر شود.

۲ - کلیه دلایلی که رأی بر آن‌ها مبتنی است، باید در متن رأی آورده شود، مگر این که طرفین توافق کرده باشند که دلایل رأی ذکر نشود، یا رأی بر اساس شرایط مرضی‌الطرفین به موجب ماده ۲۸ صادر شده باشد.

۳ - رأی باید حاوی تاریخ و محل داوری موضوع بند ۱ ماده ۲۰ باشد.

۴ - پس از امضای رأی، رونوشت آن باید به هریک از طرفین ابلاغ شود.

مواد مرتبط

• ماده ۲۸ قانون داوری تجاری بین‌المللی
• ماده ۲۰ قانون داوری تجاری بین‌المللی
• ماده ۴۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی

مطالعات تطبیقی

برخی از کشورها مانند ایالات متحده آمریکا، بر این باورند که ذکر دلایل استنادی در رأی داوری، شرط نیست. لیکن در برخی دیگر از نظام‌های حقوقی، از جمله بلژیک، چنین مقرر شده‌است که کلیهٔ آرای داوری بایستی متضمن دلایلی باشد که به استناد آن‌ها رأی صادر شده‌است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

توافق طرفین مبنی بر این که رأی داور، مدلل نباشد، در داوری‌های داخلی به لحاظ مخالفت با ماده ۴۸۲ و ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی، معتبر نیست. لیکن، طبق ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین‌المللی، در داوری‌های بین‌المللی چنین توافقی معتبر است.

نکتهٔ دیگر آن که مستفاد از قانون مربوط به اصلاح ماده ۶۵۰ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۹ بهمن ماه ۱۳۳۵، دیوانی که یکی از اعضای آن حاضر نیست می‌تواند به کار خود ادامه دهد.

با توجه به ماده ۲۹ قانون داوری تجاری بین‌المللی، چنین به نظر می‌رسد که بند ۱ ماده ۳۰ قانون داوری تجاری بین المللی، فاقد جنبهٔ امری است.

در خصوص بند سه مادهٔ فوق، چنین مطرح شده‌است که: «مکان صدور رأی در واقع همان مقر داوری است که در متن رأی ذکر می‌شود». به منظور تسهیل تشخیص محل صدور رأی، محل داوری به مفهوم حقوقی یعنی «مقر داوری»، موضوع بند ۱ ماده ۲۰ قانون داوری تجاری بین‌المللی، مورد تأکید قرار گرفته‌است.

در خصوص زمان صدور رأی داوری نیز، شایان ذکر است که زمان صدور رأی داوری به معنای تاریخی است که رأی در آن تاریخ صادر شده‌است.

نکات توضیحی

یک رأی داوری، متضمن موارد ذیل است:

1. معرفی طرفین دعوا، وکلا و نمایندگان آنان و همچنین، ذکر اقامتگاه آنان،
2. معرفی داور یا هیئت داوری،
3. ذکر تاریخ و محل صدور رأی،
4. بیان موضوع اختلاف و خواسته‌ی طرفین،
5. تشریخ رابطهٔ حقوقی طرفین،
6. شرح موضع، مستندات و استدلالات خواهان،
7. تاریخ ابلاغ به خوانده،
8. شرح موضع، مستندات و استدلالات خوانده و تاریخ پاسخ وی،
9. شرح بررسی‌ها و تحقیقات دیوان داوری،
10. رأی مستدل و امضا شدهٔ دیوان داوری.

در نهایت، شایسته‌است که در رأی تعداد صفحات و عدم وجود قلم خوردگی تصریح گردد. همچنین، بهتر است اسامی و سمت داوران در پایان رأی ذکر شده و تمامی صفحات رأی امضا شود.