ماده ۱۱۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
* [[ماده ۳۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده 39 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | * [[ماده ۳۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده 39 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | ||
* [[ماده ۶۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | |||
{{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | {{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | ||
[[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | [[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۷
ماده ۱۱۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: در صورتی که محکومٌ علیه از اجرای رای، استنکاف نماید با رای شعبه صادرکننده حکم، به انفصال موقت از خدمات دولتی تا پنج سال و جبران خسارت وارده محکوم می شود. رای صادر شده ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در شعبه تجدیدنظر دیوان می باشد و در صورتی که رای مذکور در شعبه تجدیدنظر صادر شده باشد به شعبه هم عرض ارجاع می گردد.