ماده ۴۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

ماده ۴۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری(اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): در صورت حصول دلایلی مبنی بر عدم ضرورت ادامه اجرای دستور موقت، مرجع رسیدگی کننده به اصل دعوا با موافقت رئیس دیوان نسبت به لغو آن اقدام می‌نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی

فلسفه و مبانی نظری

از آن‌جا که دستور موقت برای جلوگیری از ورود خسارت به خواهان صادر شده، نبایستی موجب شود طرف مقابل نیز دچار آسیب و خسارت گردد. بنابراین چنانچه شعبه با جمیع شرایط و اوضاع و احوال پیش‌بینی نماید که احتمال ورود خسارت مرتفع و استمرار وضع موجود سبب ورود خسارت به طرف دیگر دعوا می‌شود، می‌تواند مبادرت به لغو دستور موقت نماید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مطابق این ماده طرف شکایت می‌تواند با ارائه دلایل مبنی بر عدم ضرورت ادامه دستور موقت تقاضای لغو اثر از دستور موقت نماید. لغو اثر از دستور موقت قابل تجدیدنظر نخواهد بود. قانونگذار برای پایان دستور موقت از اصطلاح لغو استفاده نموده که این اصطلاح به معنی رفع اثر و فسخ نیز کاربرد دارد و آثار همه این اصطلاحات یکسان است و آن عبارت است از این‌که شعبه دیوان اثر اجرایی دستور موقت را برطرف نماید بدون آن‌که در اساس صدور دستور موقت یا صحت و سقم آن اظهارنظر کند.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1574 مورخ 1399/12/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره قابلیت اعتراض ثالث به قرار تأمین خواسته، دستور موقت و آراء دیوان عدالت اداری