ماده ۱۰۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۰۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: هرگاه شعبه دادخواست اعاده دادرسی را وارد تشخیص دهد، حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را نقض و حکم مقتضی صادر می نماید. در صورتی که دادخواست اعاده دادرسی راجع به قسمتی از حکم باشد، فقط همان قسمت نقض یا اصلاح می گردد. چنانچه جهت دادخواست اعاده دادرسی، مغایرت دو حکم باشد، شعبه رسیدگی کننده پس از قبول اعاده دادرسی، حکم دوم را نقض می نماید و حکم اول به قوت خود باقی می ماند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اعاده دادرسی طی دو مرحله شکلی و ماهوی انجام می شود. در قسمت اول شعبه به این موضوع رسیدگی می کند که آیا مدارک جدیدی تحصیل و دادخواست بر مبنای آن تنظیم شده است که در این صورت رای قابل اعاده دادرسی است در غیر اینصورت یعنی فقدان مدارک جدید موضوع پایان می یابد و قسمت دوم یعنی رسیدگی ماهوی موضوعیت نخواهد داشت.[۱] چنانچه مرجع رسیدگی به اعاده دادرسی شعب تجدید نظر باشد آرای مذکور قابل تجدید نظر خواهی نخواهد بود زیرا آرای صادره از مرحله تجدید نظر قطعی بوده و فقط در موارد منصوص قانونی قابل اعتراض در شعب همعرض تجدید نظر است که در خصوص اعاده دادرسی دلیلی بر قابل تجدید نظر خواهی بودن رای مذکور وجود ندارد. [۲]

منابع

  1. محمدرضا دلاوری. شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3208636
  2. غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4689996