ماده ۱۰۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۱۰۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' شعبه رسیدگی کننده به اعاده دادرسی می تواند در صورت احراز ضرورت، دستور توقف اجرای حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را صادر نماید. {{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} ر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۰۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' شعبه رسیدگی کننده به اعاده دادرسی می تواند در صورت احراز ضرورت، دستور توقف اجرای حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را صادر نماید. | '''ماده ۱۰۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' شعبه رسیدگی کننده به [[اعاده دادرسی]] می تواند در صورت احراز ضرورت، دستور توقف اجرای حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را صادر نماید. | ||
{{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | {{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | ||
[[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | [[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۴
ماده ۱۰۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: شعبه رسیدگی کننده به اعاده دادرسی می تواند در صورت احراز ضرورت، دستور توقف اجرای حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را صادر نماید.