ماده ۱۰۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:


[[رده:مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]]
[[رده:مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]]
[[رده:مرجع صالح به اعاده دادرسی]]
[[رده:شعبه صادر کننده رای]]
[[رده:شعبه صادر کننده رای]]

نسخهٔ ‏۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۷

ماده ۱۰۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: رسیدگی به دادخواست اعاده دادرسی در صلاحیت شعبه صادرکننده حکم قطعی است. شعبه مذکور در ابتداء در مورد قبول یا رد این دادخواست قرار لازم را صادر می‌نماید و در صورت قبول دادخواست مبادرت به رسیدگی ماهوی می‌کند.

مواد مرتبط

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مطابق این ماده مرجع صالح برای رسیدگی به اعاده دادرسی شعبه صادر کننده حکم قطعی است. چنانچه حکم مورد اعتراض از شعب بدوی صادر و قطعیت یافته باشد دادخواست به شعب بدوی ارجاع می‌گردد و چنانچه رأی از شعب تجدیدنظر صادر شده باشد، شعبه تجدید نظر صالح به رسیدگی خواهد بود. اما چنانچه شعب تجدیدنظر، رأی شعبه بدوی را تأیید نموده باشد گویی رأی مذکور را خود شعبه تجدیدنظر صادر کرده و شعبه مذکور صالح به رسیدگی در اعاده دادرسی می‌باشد.[۱]

منابع

  1. غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4689740