ماده ۴۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
ماده ۴۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: شعبه رسیدگی کننده میتواند هرگونه تحقیق یا اقدامی را که لازم بداند، انجام دهد یا آن را از ضابطان قوه قضائیه و مراجع اداری بخواهد یا به سایر مراجع قضائی نیابت دهد. ضابطان و مراجع مزبور مکلفند ظرف مهلتی که شعبه دیوان تعیین میکند، تحقیقات و اقدامات خواسته شده را انجام دهند. تخلف از این ماده حسب مورد مستلزم مجازات اداری یا انتظامی است.
پیشینه
ماده ۲۱ قانون راجع به شورای دولتی مصوب ۱۳۳۹ مقرر داشته بود:«شعبهای که رسیدگی به امر به آن ارجاع شده میتواند در حدود قانون هرگونه تحقیقی را که ضروری است به عمل آورده یا انجام آن را از هر یک از مراجع قضایی یا اداری تقاضا نماید». همچنین ماده ۱۵ قانون دیوان عدالت اداری ۱۳۶۰ نیز بسیار مشابه با قانون قبلی و چنین بیان کرده:«شعبه مأمور رسیدگی میتواند در حدود قانون هر گونه تحقیقی را که ضروری است به عمل آورده یا انجام آن را از هر یک از مراجع قضایی یا اداری تقاضا نماید و مراجع مذکور مکلف به انجام آن میباشند».
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شعبه میتواند از مراجع اداری مانند سازمان بازرسی کل کشور انجام هر گونه تحقیق یا اقدامی را تقاضا نماید. این مراجع مکلفند در محدوده تکلیف قانونی نظر شعبه را تأمین نمایند.[۱] شایان ذکر است که استفاده از این اختیار منوط به تقاضای شاکی یا طرف شکایت نیست و چنانچه شعبه راساً جهت احراز موضوع، تحقیق یا اقدامی را لازم بداند میتواند انجام آن را از ضابطان قوه قضائیه یا ادارات دیگر مطالبه نماید. پچنانچه انجام تحقیقات از مراجع قضایی درخواست شود باید در قالب نیابت قضایی اقدام گردد.[۲]
منابع
- ↑ محمدرضا دلاوری. شرح و تحلیل قانون دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3209096
- ↑ غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4682388