ماده ۵۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

ماده ۵۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: هرگاه شاکی یا طرف شکایت اخذ توضیح از هر شخص حقیقی یا حقوقی را درخواست نماید و شعبه دیوان نیز آن را مؤثر در کشف حقیقت بداند نسبت به اخذ توضیح اقدام می‌نماید. شعبه دیوان می‌تواند راساً نیز نسبت به اخذ توضیح از سایر اشخاص اقدام نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

شعب دیوان علاوه بر این‌که اختیار انجام هر گونه تحقیقات یا اقدام را دارند در مواردی که احقاق حق و رسیدگی به موضوع مستلزم اخذ توضیح از اشخاص حقیقی و حقوقی باشد می‌تواند از اشخاص مذکور نیز اخذ توضیح نماید. این امر به نوعی پذیرش استماع گواهی و شهادت در دعاوی اداری است زیرا اخذ توضیح از اشخاص حقیقی یا حقوقی در قالب کسب اطلاع از مطلعین یا طلب گواهی و شهادت تلقی می‌شود. از آن‌جایی که در حقوق اداری اکثر دلایل به صورت مکتوب و سند می‌باشد، استناد به شهادت شفاهی شهود و مطلعین کمتر مورد استناد قرار می‌گیرد. ولی باید توجه نمود که اظهارات شخص حقیقی یا حقوقی ارزش شهادت را ندارد و به عنوان یک قرینه یا اماره قابل استناد است. بدین معنا که این اظهارات به تنهایی اثبات کننده یک موضوع نخواهد بود و چنانچه همراه با قرائن و امارات باشد می‌تواند موضوع را ثابت نماید.