ماده ۱۱۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

ماده ۱۱۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (اصلاحی 1402/02/10): در صورتی که محکومٌ علیه از اجرای آرای دیوان استنکاف نماید، پرونده با ارجاع رئیس دیوان در شعبه صادرکننده رأی قطعی، رسیدگی و مستنکف به انفصال از خدمات دولتی تا پنج‌سال و یا به محرومیت از حقوق اجتماعی تا پنج سال و جبران خسارت وارده، محکوم می‌شود. رأی صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ بدون رعایت تشریفات تنظیم دادخواست، قابل تجدید نظرخواهی حسب مورد در شعبه تجدید نظر و شعبه هم عرض است. حکم قطعی صادره جهت اجرا به مقام مافوق مستنکف و عندالاقتضاء به مراجع نظارتی مربوط، ابلاغ و درخصوص دارندگان پایه قضائی به دادسرای انتظامی قضات اعلام می‌شود.

مواد مرتبط

• ماده 39 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
• ماده ۶۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

توضیح واژگان

منظور از محرومیت از حقوق اجتماعی، همان تحمیل محرومیت های اجتماعی مندرج در ماده 26 بر محکوم علیه است.

تجدید نظر در لغت به معنای دوباره نظر کردن در امر یا نوشته‌ای است. در اصطلاح حقوقی، مقصود از تجدید نظر، قضاوت کردن مجدد آراء کیفری است. با وجود لزوم توجه کافی و دقت به خرج دادن در بررسی پرونده‌های قضایی، گاه ممکن است قضات دادگاه‌ها در صدور احکام خود دچار اشتباهاتی شوند، راه حل رفع این اشتباهات، پیش‌بینی فرایندی برای اعتراض به چنین احکامی است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

استنکاف از اجرای حکم در دیوان عدالت اداری به دو نوع استنکاف صریح و ضمنی انجام می شود. استنکاف صریح در مواقعی رخ می دهد که مسئول اجرا به صراحت به عدم اجرای حکم معترف می شود و صریحا یا کتبا به این موضوع استنکاف نماید. و استنکاف ضمنی زمانی است که مسئول اجرا با توجیه و دلایل عدم اجرای رای و تمسک به مسئولیت های ناشی از اجرا و با درنگ و تردید بدون رعایت موازین قانونی و خلاف جهت رای از اجرای رای خودداری می کند.