ماده ۶۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۶۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری''' (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/ | '''ماده ۶۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری''' (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): [[ابلاغ]] آراء [[دیوان عدالت اداری|دیوان]] می‌تواند به یکی از طرق زیر صورت گیرد: | ||
الف ـ به طرفین شکایت یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی آنان توسط دفتر شعبه | الف ـ به طرفین [[شکایت]] یا [[وکیل]] یا [[قائم مقام]] یا [[نماینده]] قانونی آنان توسط دفتر شعبه | ||
ب ـ از طریق اداره ابلاغ، به موجب مقررات آیین دادرسی مدنی | ب ـ از طریق اداره ابلاغ، به موجب مقررات [[آیین دادرسی مدنی]] | ||
پ ـ از طریق سامانه‌های الکترونیک ابلاغ قضائی | پ ـ از طریق [[سامانه‌های الکترونیک ابلاغ قضایی|سامانه‌های الکترونیک ابلاغ قضائی]] | ||
ت ـ از طریق دفاتر اداری دیوان موضوع ماده (۶) این قانون | ت ـ از طریق [[دفاتر اداری دیوان]] موضوع [[ماده ۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده (۶)]] این قانون | ||
ث ـ به وسیله دادگستری محل اقامت {{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | ث ـ به وسیله [[دادگستری]] محل اقامت | ||
* [[ماده ۶۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده قبلی]] | |||
* [[ماده ۶۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده بعدی]] | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
ابلاغ از مهمترین مسائل [[دادرسی]] است که نقش و اهمیت آن در حسن جریان رسیدگی‌های قضایی غیرقابل انکار است و همه اقدامات مراجع قضایی از جمله [[رای|آراء]] و تصمیمات متخذه جهت اجرا باید ابلاغ شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4685504|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref> نکته‌ای که در خصوص طرق ابلاغ قابل ذکر است این است که مدیران دفاتر شعب فقط می‌توانند یکی از طرق مذکور را جهت ابلاغ انتخاب نمایند و پس از ابلاغ با استفاده از یکی از روش‌های مذکور ابلاغ به طرق دیگر ممنوع است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4685700|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} {{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | |||
[[رده:مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | [[رده:مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | ||
[[رده:طرق مختلف ابلاغ دادنامه در دیوان]] | [[رده:طرق مختلف ابلاغ دادنامه در دیوان]] | ||
[[رده:ابلاغ آرای دیوان عدالت اداری]] | [[رده:ابلاغ آرای دیوان عدالت اداری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۲
ماده ۶۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): ابلاغ آراء دیوان می‌تواند به یکی از طرق زیر صورت گیرد:
الف ـ به طرفین شکایت یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی آنان توسط دفتر شعبه
ب ـ از طریق اداره ابلاغ، به موجب مقررات آیین دادرسی مدنی
پ ـ از طریق سامانه‌های الکترونیک ابلاغ قضائی
ت ـ از طریق دفاتر اداری دیوان موضوع ماده (۶) این قانون
ث ـ به وسیله دادگستری محل اقامت
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ابلاغ از مهمترین مسائل دادرسی است که نقش و اهمیت آن در حسن جریان رسیدگی‌های قضایی غیرقابل انکار است و همه اقدامات مراجع قضایی از جمله آراء و تصمیمات متخذه جهت اجرا باید ابلاغ شوند.[۱] نکته‌ای که در خصوص طرق ابلاغ قابل ذکر است این است که مدیران دفاتر شعب فقط می‌توانند یکی از طرق مذکور را جهت ابلاغ انتخاب نمایند و پس از ابلاغ با استفاده از یکی از روش‌های مذکور ابلاغ به طرق دیگر ممنوع است.[۲]
منابع
- ↑ غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4685504
- ↑ غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4685700