ماده ۶۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخهها
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
ث ـ به وسیله [[دادگستری]] محل اقامت | ث ـ به وسیله [[دادگستری]] محل اقامت | ||
* [[ماده ۶۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده قبلی]] | |||
* [[ماده ۶۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده بعدی]] | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۲
ماده ۶۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): ابلاغ آراء دیوان میتواند به یکی از طرق زیر صورت گیرد:
الف ـ به طرفین شکایت یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی آنان توسط دفتر شعبه
ب ـ از طریق اداره ابلاغ، به موجب مقررات آیین دادرسی مدنی
پ ـ از طریق سامانههای الکترونیک ابلاغ قضائی
ت ـ از طریق دفاتر اداری دیوان موضوع ماده (۶) این قانون
ث ـ به وسیله دادگستری محل اقامت
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ابلاغ از مهمترین مسائل دادرسی است که نقش و اهمیت آن در حسن جریان رسیدگیهای قضایی غیرقابل انکار است و همه اقدامات مراجع قضایی از جمله آراء و تصمیمات متخذه جهت اجرا باید ابلاغ شوند.[۱] نکتهای که در خصوص طرق ابلاغ قابل ذکر است این است که مدیران دفاتر شعب فقط میتوانند یکی از طرق مذکور را جهت ابلاغ انتخاب نمایند و پس از ابلاغ با استفاده از یکی از روشهای مذکور ابلاغ به طرق دیگر ممنوع است.[۲]
منابع
- ↑ غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4685504
- ↑ غلامرضا مولابیگی. صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4685700