ماده ۳۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۳۰ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر فرمانده یا مسئوول نظامی بدون استفاده از تمام وسائل دفاعیه که دراختیار او بوده از انجام اقداماتی که وظیفه نظامی او ایجاب می‌کرده خودداری نماید وآنچه را که حفاظت یا دفاع از آن به او سپرده شده از قبیل تأسیسات، استحکامات، سربازخانه، کارخانجات، انبار و مخازن اسلحه و مهمات یا آذوقه یا سوخت یا ملزومات‌نظامی، هواپیما، کشتی، شهر، آبادی و اراضی به نحوی از انحاء به دشمن تسلیم نماید به مجازات محارب محکوم می‌شود.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

منظور از وسایل دفاعیه تجهیزات، جنگ‌افزار، مهمات، ساز و برگ و وسایل نظامی است که به فرد تحویل داده می‌شود تا در دفاع از آنچه به او سپرده شده‌است، مثل استحکامات و… به کار ببرد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در جرم موضوع این ماده سوء نیت خاصی مثل خیانت یا تسلیم دشمن شدن نیاز نیست. بلکه اجتناب از به‌کارگیری توانمندی‌های دفاعی و آنچه لازمه وظیفه یک نظامی است و در نتیجه تسلیم مواضع به دشمن برای تحقق این جرم کافی است.در واقع فرد نتیجه عمل خود را اراده کرده‌است نهایتاً اینکه منشأ آن، سستی در انجام وظیفه و چه بسا ترس است. گفتنی است در تسلیم تأسیسات به دشمن، مباشرت فرمانده یا مسئول نظامی شرط نیست بلکه ممکن است از سوی ایشان دستور تسلیم تجهیزات و… داده شود که عملاً موجب تسلیم امکانات مذکور می‌گردد.همچنین جرم موضوع این ماده از جمله جرائمی است که هیچ سنخیتی با جرم محاربه ندارد اما با توجه به سیاست جنایی اتخاذی که رویکرد افتراقی تشدید محور در برخی حوزه‌ها دارد، آن را در حکم محاربه دانسته‌است.ضمناً این ماده شامل جانشینان و معاونان فرمانده که وظیفه نظامی آنان استفاده از وسایل دفاعیه و… بوده نیز می‌باشد. لازم است ذکر شود قسمت اول این ماده، ترک فعل و قسمت دوم شامل فعل مثبت است.در این باره اگر فرمانده قسمتی از وسایل نظامی را مورد استفاده قرار دهد و قسمتی را نه، با جمع بودن سایر شرایط، باز هم مشمول این ماده خواهد بود.

نکات توضیحی

مقصود از عبارت «انجام اقداماتی که وظیفه نظامی او ایجاب می‌کرده» همان وظایف، تکالیف و مسئولیت‌های نظامی است که برابر مقررات و شرح وظایف سازمانی، برای فرماندهان با توجه به شغل یا درجه یا مقام یا مسئولیتی که دارند، تعیین می‌شود.