ماده ۴۳ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۴۳ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲: هر نگهبان که محل نگهبانی خود را بدون مجوز ترک نماید درصورتی که درمقابل دشمن با همکاری یا تبانی باشد یا عمل وی موجب اخلال در نظام (بهم خوردن‌امنیت کشور) یا شکست جبهه اسلام گردد به مجازات محارب محکوم، درغیر این‌صورت به شرح زیر مجازات می‌شود:

الف - هرگاه درمقابل دشمن یا محاربان و مفسدان باشد به حبس از سه تا پانزده سال.

ب - هرگاه در ناحیه‌ای باشد که درحالت جنگ یا اعلام وضعیت و محدودیتهای ضروری موضوع اصل هفتاد و نهم (۷۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران یا حالت آماده‌باش رزمی باشد به حبس از دو تا ده سال.

ج - در سایر موارد به استثناء مواردی که صرفاً تخلف انضباطی محسوب می‌شود به حبس از سه ماه تا دو سال.

تبصره - نگهبان، مأمور (اعم از نظامی و انتظامی) مسلحی است که مراقبت وحفاظت یک محل یا یک منطقه یا یک مقام معین به او واگذار شده باشد.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در خصوص مقررات این ماده لازم است ذکر شود که ضابطه تشخیص تحقق ترک محل نگهبانی یا ترک پست، عرف خاص نظامی است که با توجه به شرایط محل‌های نگهبانی متفاوت خواهد بود.ضمناً فرد نظامی که مسئول مراقبت سلاح‌های سنگین است، مانند فردی که اپراتور توپ‌های ضدهوایی است، در صورت ترک محل پست یا محل نگهبانی، مشمول همین ماده خواهد بود.پر واضح است که اگر مراقبت و محافظت از یک منطقه به نگهبانی واگذار شده باشد، رفت و آمد نگهبان در داخل منطقه، مصداق ترک پست نیست بلکه باید کل منطقه را ترک کند تا جرم شکل بگیرد.

نکات توضیحی

جرم موضوع این ماده در آن قسمت که عمل مرتکب موجب اخلال در نظام در مفهوم به هم خوردن امنیت کشور یا شکست جبهه اسلام بشود، جرمی مقید است. اما در بندهای الف، ب و ج مطلق بوده و نیاز به تحقق نتیجه خاصی نیست. لازم است ذکر شود رکن مادی این جرم، ترک محل نگهبانی یا ترک پست است.گفتنی است بر اساس مقررات ماده ۳ دستورالعمل اجرایی موضوع ماده ۱۳۰ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح، ترک محل در مواردی که تخلف انضباطی محسوب می‌گردد، مشخص شده‌است.