ماده ۵۹ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۵۹ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲: کارکنان وظیفه نیروهای مسلح هرگاه در زمان صلح بیش از پانزده روزمتوالی مرتکب غیبت شده و عذر موجهی نداشته باشند فراری محسوب و چنانچه دستگیر شده باشند به حبس از سه ماه تا یک سال یا سه ماه تا یک سال اضافه خدمت محکوم می‌گردند.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

برابر مقررات قوانین استخدامی نیروهای مسلح، پرسنل وظیفه کسانی هستند که وفق قانون خدمت وظیفه عمومی در یکی از دوره‌های ضرورت، احتیاط یا ذخیره مشغول خدمت هستند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عنصر مادی عمل مذکور در این ماده، تفاوتی با عنصر مادی فرار نیروهای ثابت ندارد و تنها تفاوت در مجازات است که در این مورد خفیف تر پیش‌بینی شده‌است. پرواضح است برای اینکه مرتکب تحت شمول این ماده قرار بگیرد باید غیبت بیش از ۱۵ روز باشد. ضمناً تشخیص عذر موجه با قاضی است و در قانون احصا نشده‌است و تنها مصادیقی از آن به صورت تمثیلی بیان شده‌است.

رویه‌های قضائی

اداره حقوقی قوه قضائیه در تاریخ ۷۱/۴/۸ بیان کرده‌است که: «تاخیر در تسویه حساب از طرف پرسنل وظیفه، فرار از خدمت محسوب نمی‌شود.»