ماده ۱۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۱۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲:حداكثر محكوميت به انفصال موقت در مورد كاركنان پايور نيروهاي‌ مسلح يك سال است و محكومان به اين مجازات از حقوق بدون ‌كاري مطابق مقررات‌ استخدامي مربوط استفاده خواهند كرد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۵ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
• ماده ۱۷ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

توضیح واژگان

انفصال موقت،ممنوعیت از انجام خدمت یا اشتغال در سازمان نظامی مربوط به مدت محکومیت است.

نکات تفسیری دکترین ماده 16 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

در مورد پرسنل ارتش،سپاه یا نیروی نظامی،قانون استخدامی مربوط به آنان که بدون کاری را پیش بینی کرده است،بر حسب مورد قابل اجرا خواهد بود.لازم به ذکر است با توجه به تبصره 2 ماده 99 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران،بدون کاری جز ایام خدمت برای ترفیع محسوب نمیشود و تنها از لحاظ بازنشستگی واجد اثر در نظر گرفته میشود.

نکات توضیحی ماده 16 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

حداکثر محکومیت به انفصال موقت در مورد کارکنان پایور نیروهای مسلح،چه به صورت مجازات اصلی یا تبدیلی،بیشتر از یکسال نخواهد بود.حتی اگر در قوانین جزایی،مجازات جرمی "انفصال موقت بیش از یکسال" تعیین شده باشد.گفتنی است مقررات این ماده اطلاق دارد و مختص دادگاه های نظامی نیست.بنابراین سایر مراجع قضائی نیز باید مقررات این ماده را در مورد محکومیت کارکنان پایور نیروهای مسلح به انفصال موقت رعایت کنند.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 16 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

1. حداکثر محکومیت به انفصال موقت برای کارکنان پایور نیروهای مسلح یک سال است.
2. محکومان به انفصال موقت از حقوق بدون کاری مطابق با مقررات استخدامی مربوط استفاده می‌کنند.
3. این ماده قانونی به جرائم نیروهای مسلح اختصاص دارد.
4. مقررات استخدامی مربوطه تعیین‌کننده میزان حقوق در دوران انفصال است.