ماده ۷۷ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
ماده ۷۷ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:کارکنان فراری نیروهای مسلح تا رسماً خود را برای ادامه خدمت به یگان مربوط معرفی ننمایند فرارشان استمرار خواهد داشت و درصورتی که در اثناء فرار یکی از عذرهای موجه حادث شود برای مدت زمان عذر موجه مجازات نخواهند شد ولی مجموع فرار قبل و بعد از حدوث عذر، یک فرار متوالی و مستمر محسوب میشود. درصورتی که پس از صدور رأی نهائی دادگاه و ابلاغ آن، خود را به یگان مربوط معرفی ننمایند فراری محسوب و به اتهام فرار مجدد نیز تعقیب خواهند شد.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
واژه «رسما» در این ماده گویای آن است که فرد فراری باید به مقامات مربوطه حضوراً خود را معرفی کند.[۱]ابلاغ در این ماده نیز به صورت مطلق بیان شدهاست و هم ابلاغ واقعی و هم قانونی را در بر میگیرد.[۲]ضمناً اگر مدتی از غیبت قبل و مدتی از آن بعد از رفع عرفی عذر ذکر شده باشد و مجموع اینها به نصاب ذکر شده برسد عمل فرد فرار محسوب میگردد.[۳]
نکات توضیحی
مفاد این ماده شامل کلیه کارکنان نیروهای مسلح اعم از پایور، وظیفه، پیمانی و بسیجی میشود.[۴]
منابع
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3474108
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3474116
- ↑ غلامحسین الهام. حقوق جزای نظامی. چاپ 1. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3332404
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807216