ماده ۷۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۷۶ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:منظور از عذر موجه مندرج در این قانون مواردی است از قبیل:

الف - بیماری مانع از حضور.

ب - فوت همسر، پدر، مادر، برادر، خواهر و اولاد (در زمانی که عرفاً برای مراسم‌اولیه ضرورت دارد) و همچنین بیماری سخت یکی از آنان (درصورتی که مراقب دیگری‌نباشد و به مراقبت وی نیاز باشد).

ج - ابتلاء به حوادث بزرگ مانند حریق، سیل و زلزله.

د - در توقیف یا حبس بودن.

تبصره - هر نظامی که به حوادث مذکور در بندهای (الف)، (ب) و (ج) این ماده مبتلا گردد موظف است در اولین فرصت ممکن، مراتب را به یگان اطلاع و حسب مورد نسبت به اخذ مرخصی استعلاجی، استحقاقی و امثال آن اقدام نماید. درصورتی که امکان‌اخذ مرخصی وجود داشته باشد و اقدام نکند، همچنین اگر پس از برطرف شدن عذر وسپری شدن مدتی که عرفاً برای آن حادثه ضرورت دارد خود را معرفی ننماید با توجه به‌مدت غیبت حسب مورد طبق مقررات انضباطی یا کیفری با او رفتار خواهد شد.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تشخیص معاذیر و مدتی که طی آن مشکل رفع شده‌است، برعهده دادگاه می‌باشد.گفتنی است در صورتی که فرد تمارض به بیماری کند، مشمول جرم موضوع ماده ۵۱ همین قانون قرار خواهد گرفت.همچنین ظاهراً بند «ب» شامل پدربزرگ و مادربزرگ و هرچه بالاتر رود و اولاد اولاد هرچه قدر پایین‌تر رود، نمی‌گردد.پرواضح است که برای مراقبت از بیماری‌های سخت یکی از والدین و یا… مدت خاصی در نظر گرفته نشده‌است و باید به عرف رجوع نمود.ضمناً تشخیص نیاز به مراقبت از طرف فرد نظامی با پزشک قانونی معتمد خواهد بود.

نکات توضیحی

معاذیر موجه مذکور در این ماده جنبه تمثیلی دارد و حصری نیست. عبارت"از قبیل…" موید این مطلب است.ضمناً در مواد مربوط به فرار از خدمت، شرط تحقق جرم «فرار از خدمت» علاوه بر رسیدن مدت غیبت به حد نصاب مقرر، نداشتن عذر موجه است.پرواضح است که در صورت داشتن عذر موجه، عمل ارتکابی فرار تلقی نمی‌شود. هرچند به حد نصاب مقرر در قانون نیز رسیده باشد.