ماده ۶۱ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۶۱ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:اعضای ثابت نیروهای مسلح هرگاه در زمان جنگ بیش از پنج روزمتوالی غیبت نمایند و عذر موجهی نداشته باشند فراری محسوب و پس از دستگیری به حبس از یک تا پنج سال محکوم می‌شوند و اگر فرار از جبهه باشد از زمان غیبت فراری محسوب و به حبس از سه تا پانزده سال محکوم می‌گردند.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

زمان جنگ و زمان صلح به دوره ای اطلاق می‌شود که مطابق قانون اساسی رهبر نظام جمهوری اسلامی که فرماندهی کل قوا را بر عهده دارد، اعلام جنگ نموده باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

رکن مادی این جرم، عدم حضور یا غیبت است. غیبت مذکور باید دو خصوصیت داشته باشد. ۱-مدت آن بیش از پنج روز باشد. ۲-این مدت باید متوالی باشد. ۳-مرتکب عذر موجهی برای این غیبت نداشته باشد.گفتنی است در وضعیت مذکور در ماده هیچ عذری نمی‌تواند موجه باشد مگر آن که ترک منطقه عملیاتی به منظور انجام وظیفه نظامی بوده یا کاملاً بی‌اختیار باشد.پر واضح است که تشدید مجازات بخاطر فرار از جبهه از نوع تشدید اجباری یا قانونی، خاص و نوعی می‌باشد.ضمناً در فرار از جبهه، مرتکب از لحظه غیبت فراری محسوب می‌شود.همچنین وفق مقررات، مجازات فرار در زمان جنگ و درگیری مسلحانه، شدیدتر از مجازات فرار در زمان صلح است و مجازات فرار از جبهه نیز شدیدتر از مجازات فرار در زمان جنگ و فرار در زمان صلح است.