ماده ۴۱ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
ماده ۴۱ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر نظامی که در حین خدمت یا مأموریت برخلاف مقررات و ضوابط عمداً مبادرت به تیراندازی نماید علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از سه ماه تا یک سال محکوم میشود و درصورتی که منجر به قتل یا جرح شود علاوه بر مجازات مذکور، حسب مورد به قصاص یا دیه محکوم میگردد و چنانچه از مصادیق مواد (۶۱۲) و (۶۱۴) قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵/۳/۲ باشد به مجازات مندرج در مواد مذکورمحکوم خواهد شد.
تبصره ۱ - چنانچه تیراندازی مطابق مقررات صورت گرفته باشد مرتکب ازمجازات و پرداخت دیه و خسارت معاف خواهد بود و اگر مقتول یا مجروح مقصر نبوده وبیگناه باشد دیه از بیتالمال پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ - مقررات مربوط به تیراندازی و نحوه پرداخت دیه و خسارات به موجب «قانون بهکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب ۱۳۷۳/۱۰/۱۸» و آئیننامههای مربوط خواهد بود. مشاهده ماده قبلی مشاهده ماده بعدی
مواد مرتبط
- ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)
- ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)
- ماده ۴۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
- ماده ۴۲ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
توضیح واژگان
مقصود از مأموریت در این ماده، انجام کار یا امری در ارتباط با شغل سازمانی یا وظایف و مسئولیتهای نظامی و انتظامی است که برابر مقررات به شخص محول میشود.[۱]جبران خسارت در این ماده نیز ناظر به خسارات وارده به مهمات، اسلحه و سایر ابزار مربوط به تیراندازی است.[۲]
نکات تفسیری دکترین ماده 41 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382
اگر فردی نظامی بر خلاف قوانین و مقررات اقدام به حمل سلاح نماید و سپس با آن تیراندازی کند، عمل وی از مصادیق تعدد مادی خواهد بود.[۳]همچنین این ماده از مصادیق جرائم عمدی است و نیاز به سوءنیت دارد؛ بنابراین تیراندازی بر اثر بی احتیاطی و… مشمول این ماده نخواهد بود.[۴]ضمناً انگیزه مرتکب نیز تأثیری در تحقق یا عدم تحقق جرم ندارد.[۵]گفتنی است اگر مقتول یا مجروح مقصر بوده باشند و تیراندازی مطابق قوانین و مقررات انجام شده باشد، قصاص و دیه وجود نخواهد داشت.[۶]
مقالات مرتبط
- مطالعه تطبیقی نمودهای قاعده تحذیر در حقوق کیفری ایران ، سوریه و لبنان
- چالش های فراروی مسئولیت اشخاص حقوقی در تیراندازی ماموران مسلح در حقوق کیفری ایران و مقایسه آن با حقوق کیفری انگلستان
- نقش زيانديده در مسئوليت مدني پليس (مطالعه تطبيقي در حقوق ايران و انگليس)
- بررسی مسئولیت مدنی سربازان وظیفه ناشی از تیراندازی
- اجرای سیستم عدالت ترمیمی در دادرسی نظامی ایران و مطالعه تطبیقی با حقوق انگلستان
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 41 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- ارتکاب تیراندازی عمدی توسط نظامی در حین خدمت یا مأموریت و خلاف مقررات جرم محسوب میشود.
- مجازات تیراندازی غیرقانونی شامل حبس از سه ماه تا یک سال است.
- در صورت وقوع قتل یا جرح، مجازاتهای اضافی از جمله قصاص یا دیه اعمال میشود.
- اگر تیراندازی به مصادیق مواد ۶۱۲ و ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی شباهت داشته باشد، مجازات مربوطه اعمال میشود.
- در صورت رعایت مقررات مربوط به تیراندازی، مرتکب از مجازات و پرداخت دیه و خسارت معاف است.
- در صورت بیگناهی مقتول یا مجروح، دیه از بیتالمال پرداخت میشود.
- مقررات تیراندازی و نحوه پرداخت دیه و خسارت بر اساس قانون بهکارگیری سلاح توسط نیروهای مسلح در موارد ضروری تعیین میشود.
رویه های قضایی
- نظریه شماره 7/99/926 مورخ 1399/08/25 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شمول یا عدم شمول تیراندازی غیر عمدی تحت مصادیق تضییع مهمات
- نظریه شماره 1068/96/7 مورخ 1396/05/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
منابع
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2806408
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3473636
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514296
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514288
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3473624
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514336