ماده ۷۴ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
ماده ۷۴ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:فرار بیش از دو نفر که با تبانی قبلی صورت گیرد فرار با توطئه محسوب می‌گردد و چنانچه عنوان محاربه بر اقدام آنان صادق باشد به مجازات محارب محکوم و در غیر این صورت مجازات آن در زمان جنگ سه تا پانزده سال و در زمان صلح دو تا پنج‌سال حبس می‌باشد. مشاهده ماده قبلی مشاهده ماده بعدی
مواد مرتبط
- ماده ۷۳ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
- ماده 75 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382
توضیح واژگان
تبانی در این ماده به معنی تصمیم یا توافق یا هماهنگی قبلی بین حداقل سه نفر از اعضای نیروهای مسلح، جهت فرار از خدمت می‌باشد.[۱]تبانی در لغت نیز به معنای سازش کردن و همدست شدن برای اقدام به امری است.[۲]
نکات تفسیری دکترین ماده 74 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382
اگر فرار با تبانی بیش از دو نفر باشد، فرار با توطئه محسوب می‌شود. فرار با توطئه به نحو عادی یا مطلق، باعث تشدید مجازات تا یک و نیم برابر مجازات مقرر است ولی ممکن است بر فرار با توطئه عنوان محارب صدق کند. قانونگذار شرایطی را که موجب تحقق محاربه می‌شود بیان نکرده‌است؛ بنابراین به نظر می‌رسد همان شرایط یعنی شکست جبهه یا تلفات جانی شدید، شرط تحقق محاربه است.[۳]ضمناً صرف تعداد افراد برای تحقق جرم موضوع این ماده کافی نیست بلکه لازم است ایشان از قبل برای فرار با یکدیگر تبانی کرده باشند.[۴]همچنین برای اجرای احکام این ماده لازم است که نصاب‌های مقرر در قانون برای تحقق فرار در زمان صلح و فرار در زمان جنگ حادث باشد.[۵]انگیزه نیز در تحقق یا عدم تحقق این جرم تأثیری ندارد.[۶]پرواضح است که افراد موضوع این ماده در صورتی محارب محسوب می‌شوند که قصد خاص توطئه علیه نظام جمهوری اسلامی ایران یا امنیت ملی کشور را داشته باشند.[۷]
نکات توضیحی ماده 74 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382
اگر چند نفر به صورت اتفاقی دریک زمان و با هم مرتکب فرار از خدمت شوند اما با یکدیگر تبانی نکرده باشند، موضوع مشمول مقررات این ماده قرار نمی‌گیرد.[۸]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 74 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- فرار بیش از دو نفر با تبانی قبلی به عنوان فرار با توطئه شناخته می‌شود.
- اگر اقدام به فرار با توطئه به عنوان محاربه تلقی شود، مجازات محارب اعمال می‌شود.
- در صورت عدم انطباق با محاربه، مجازات فرار با توطئه در زمان جنگ سه تا پانزده سال حبس است.
- مجازات فرار با توطئه در زمان صلح دو تا پنج سال حبس است.
منابع
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807084
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807076
- ↑ غلامحسین الهام. حقوق جزای نظامی. چاپ 1. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3334984
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3474028
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3474056
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3515628
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3515616
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807088