ماده ۳۹ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۳۹ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر یک از فرماندهان و مسؤولان نظامی یا انتظامی که حسب مورد مصوبات شورای عالی امنیت ملی، شورای امنیت کشور و شوراهای تأمین استان یا شهرستان را در مواردی که طبق قانون موظف به اجرای آن می‌باشند اجراء نکنند، چنانچه مشمول مجازات محارب نباشند یا به موجب سایر قوانین مستوجب مجازات شدیدتری نگردند به حبس از شش ماه تا دو سال محکوم می‌شوند. مشاهده ماده قبلی مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۸ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
• ماده ۴۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

توضیح واژگان

شورای امنیت کشور از شوراهای فرعی شورای عالی امنیت ملی است. این شورا بر اساس اصل ۱۷۶ قانون اساسی، از طرف شورای عالی امنیت ملی تشکیل و ریاست آن را ریاست جمهور یا یکی از اعضای شورای عالی امنیت ملی به انتخاب رئیس‌جمهور بر عهده می‌گیرد.

نکات تفسیری دکترین ماده 39 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

اطلاق فحوای کلام مقنن نشان دهنده آن است که قید «اجرا نکند» موضوعیت خاصی ندارد و حتی اجرای ناقص یا ناتمام مصوبات را نیز شامل می‌شود.همچنین پر واضح است که فرماندهان و مسئولان نظامی زمانی طبق قانون مسئول شناخته می‌شوند که قانوناً وظیفه اجرای مصوبات مذکور در ماده را داشته باشند.ضمناً اگر زمانی مصوبات نهادهای مذکور در ماده با یکدیگر در تعارض باشند، ظاهراً اجرای مصوبات رده‌های بالاتر لازم است. همچنین اگر حکم مقام قضائی که برای اجرا به نیروهای انتظامی ابلاغ شده‌است با مصوبات شورای تأمین استان در تعارض باشد، هیچ مجوز قانونی برای عدم اجرای حکم مقام قضائی وجود ندارد و درتعارض حکم با مصوبه، مامور نیروی انتظامی مکلف به اجرای حکم مقام قضائی است.

نکات توضیحی ماده 39 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

رکن مادی بزه در این ماده که به صورت ترک فعل است عبارت است از:عدم اجرای مصوبات شورای عالی امنیت ملی، شورای امنیت کشور، شورای تأمین استان و شورای تأمین شهرستان.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 39 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

1. فرماندهان و مسؤولان نظامی یا انتظامی ملزم به اجرای مصوبات مربوطه هستند.
2. مصوبات ممکن است از سوی شورای عالی امنیت ملی، شورای امنیت کشور و شوراهای تأمین استان یا شهرستان صادر شوند.
3. عدم اجرای مصوبات در صورتی که مشمول مجازات محارب نباشند یا مستوجب مجازات شدیدتری نشوند، جرم محسوب می‌شود.
4. مجازات تعیین‌شده برای این جرم حبس از شش ماه تا دو سال است.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 1185/96/7 مورخ 1396/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه