ماده ۲۵ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۲۵ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:منظور از دشمن عبارت است از: اشرار، گروه‌ها و دولتهائی که با نظام جمهوری اسلامی ایران در حال جنگ بوده یا قصد براندازی آن را دارند یا اقدامات آنان‌بر ضد امنیت ملی است.

تبصره - هرگاه برای دادگاه، تشخیص دشمن یا دولت متخاصم محرز نباشد موضوع از طریق قوه قضائیه از شورای عالی امنیت ملی استعلام و نظر شورای مذکور ملاک خواهدبود.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مقصود از دشمن بیگانگانی است که به عنوان «دشمن» تعریف شده‌اند اعم از آنکه در حالت جنگ باشند یا نباشند. همچنین کلمه گروه در این ماده موضوعیتی ندارد و ذکر آن از باب تمثیل بوده‌است و هر تشکلی تحت عنوان حزب، انجمن و… می‌تواند مشمول مقررات این ماده قرار بگیرد.گفتنی است امنیت ملی را به حفظ قدرت نظامی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تعریف کرده‌اند که منتج به حفظ حکومت و اعمال حاکمیت در امور داخلی و خارجی علیه نفوذ بیگانگان و جلوگیری از هرگونه عملیات غیرقانونی که به منظور تضعیف یا انهدام حکومت و ملت است، می‌باشد.در ادامه برخی امنیت ملی را حفظ کیان مادی، سیاسی و فرهنگی در مقابل تعدی و تجاوز سایر ملت‌ها دانسته‌اند.امنیت ملی به حفظ خویش در مقابل خطر، برخورداری از احساس امنیت و رفاه و دوری از ترس و تردید دانسته‌اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ظاهراً منظور از دشمن در قانون تعزیرات و در این قانون، جز مواردی که قرینه ای وجود دارد، لزوماً دولتی که در حال جنگ با ایران است، نمی‌باشد و حتی دولت و خارجی بودن آن شرط نیست و حتی ممکن است تابعیت ایرانی نیز داشته باشند.اشرار و گروه‌های مذکور در این ماده می‌تواند اشرار و گروه‌های داخلی یا خارجی باشد. ضمناً تشخیص نهایی دشمن با قاضی است و تبصره به حالتی اشاره دارد که دادگاه دشمن یا دولت متخاصم را تشخیص ندهد و به استعلام نیاز داشته باشد. هرچند ظاهر تبصره به گونه ای است که اگر دادگاه دشمن بودن یا متخاصم بودن را تشخیص ندهد باید الزاماً نظر شورای عالی امنیت ملی را استعلام کند.گفتنی است در استعلام نیز باید زمان وقوع جرم به شورای عالی امنیت ملی اعلام شود تا با توجه به آن، دشمن بودن یا نبودن را اعلام کند و نه با توجه به زمان استعلام و پاسخگویی.